Carel Eiting kijkt met voornamelijk positieve gevoelens terug op zijn periode bij Ajax. De middenvelder vertrekt na liefst veertien jaar speler te zijn geweest van Ajax naar het Belgische KRC Genk. Voordat het seizoen met de Belgische topclub losbarst, nam Eiting uitgebreid de tijd voor een afscheidsinterview.

Het gaat goed met Eiting, zo vertelt hij vanuit Genk. ‘Ik woon nu met mijn vriendin in Genk en dat is hartstikke leuk. De familie kan altijd komen, het is maar twee uurtjes rijden’, aldus Eiting, die al volop in de voorbereiding is met KRC Genk. ‘Zaterdag hadden wij de eerste wedstrijd (1-8 zege bij Eendracht Termien, red.) en over twee weken spelen we al voor de Supercup tegen Club Brugge. Het gaat wel hard en je bent gefocust om fit te zijn, zodat je snel negentig minuten kunt knallen. Ik ben gelukkig helemaal fit. Dat is voor mij het belangrijkste’, doelt Eiting op zijn eerdere knieblessure van dit kalenderjaar.

De middenvelder geeft aan dat hij ‘superblij’ is met zijn overstap naar KRC Genk. Met de Belgische club had hij in februari al contact en de verhalen die hij altijd over KRC Genk hoorde, waren positief. ‘En in de jeugd heb ik ook vaak tegen Genk gespeeld. De jeugdopleiding is heel goed georganiseerd, zo stond het bij mij bekend. Het is ook een gezonde club. Spelers die bij Genk spelen maken vaak mooie transfers. Toen ik in contact kwam met Genk, heb ik veel wedstrijden van de club bekeken. Dat maakte het dat ik naar Genk wilde.’

Bijkomend voordeel voor Eiting is dat KRC Genk met John van den Brom een Nederlandse trainer heeft. ‘We hebben nooit met elkaar samengewerkt. Ik heb wel verhalen over hem gehoord en ik heb me er goed op voorbereid wie deze coach is. Het speelt wel mee in je keuze, maar je maakt uiteindelijk wel de keuze voor een hele club en niet voor één persoon. Het is echter wel prettig als meerdere dingen goed vallen.’

Eiting had ook andere opties, zo vertelt hij. ‘Die had ik zeker. Maar voor mij was het vrij snel duidelijk dat ik dit de ideale stap vond voor mijn carrière en mijn ontwikkeling. Of ik per se naar het buitenland wilde? Ja, ik wilde graag naar het buitenland. Als speler en als mens vind ik het leuk om dingen te ontdekken en nieuwe culturen mee te maken.’

Periode in de jeugd van Ajax

Het is alweer veertien jaar geleden dat Eiting aan zijn avontuur bij Ajax begon. Een groot deel van zijn periode bij de Amsterdamse club maakte hij door als jeugdspeler en die periode bestempelt hij als ‘geweldig’. ‘Anders had ik het ook niet zo lang gedaan, haha. Ik was heel jong, maar ik maakte waanzinnige dingen mee. Denk aan de toernooien in het buitenland of aan de leuke teamgenoten die ik heb gehad en waarmee ik nog steeds een goede band heb’, aldus Eiting, die ook de sfeer op de training en in de busjes – die de spelers rondbrengen van school naar De Toekomst – roemt.

Het noemen van een mooiste herinnering vindt Eiting lastig. ‘Ik heb niet één mooiste herinnering’, zegt hij dan ook. ‘Van elk jaar herinner ik mij wel een aantal geweldige wedstrijden die ik heb gespeeld. Een finale van het toernooi of het winnen van een kampioenschap. Het zijn heel veel hoogtepunten, al staat de jeugdopleiding van Ajax daar ook wel om bekend. Het gaat ook om de band die je opbouwt met spelers en trainers. Dat zijn allemaal hoogtepunten. Ik vind het zonde om er één te noemen.’

Eiting hield veel vriendschappen over aan zijn tijd bij Ajax. Hij vertelt dat hij met onder meer Dani de Wit, nu speler van AZ, veel heeft meegemaakt. Ook andere namen komen voorbij. 'Onze lichting ’98 was een succesvolle en hechte groep. Daar houd je voor altijd een goede band mee. Het is niet dat je ze elke dag spreekt, maar je leeft wel mee met elkaars carrière en je hoopt het beste voor elkaar. Een aantal heeft zijn debuut voor Ajax 1 gemaakt, maar er zijn heel veel mooie wegen. Kijk naar Dilrosun. Hij heeft al mooie dingen laten zien in Engeland en Duitsland en ook al zijn debuut in Oranje gemaakt.’

Toetsen verzetten om mee te trainen met Ajax 1

Eiting kwam bij Ajax in totaal tot 31 wedstrijden voor het eerste elftal van de club. De middenvelder had mogelijk nog veel meer duels voor Ajax kunnen spelen, ware het niet dat knieblessures hem geregeld in de weg zaten. Het mooie aan Eiting is dat hij vooral positieve gevoelens overhoudt aan zijn periode in Ajax 1. ‘Gemengde gevoelens? Nee, helemaal niet’, zegt hij. ‘Ik kijk er juist heel positief op terug.’

Onder Frank de Boer mocht Eiting als zeventienjarige voor het eerst meetrainen en dat levert mooie verhalen op. ‘De eerste training stond ik samen met Matthijs (De Ligt, red.) centraal en speelden we ineens tegen de voorhoede van het eerste. Dat zijn bijzondere momenten en die vergeet ik nooit meer. Omdat ik op school zat, kon ik ook niet altijd meetrainen. Ik probeerde dan mijn toetsen te verzetten, zodat ik toch mee kon trainen. Dat was af en toe wel lastig te combineren, maar het was wel heel leuk.’

‘Het jaar erna onder Bosz heb ik veel meegetraind en daarna heb ik onder Keizer een aantal keer gespeeld. Onder Ten Hag heb ik ook veel gespeeld. Ik kreeg steeds meer een rol. Eigenlijk heb ik alles meegemaakt en dat maakt het heel gaaf.’

Bevoorrecht met Ajax 1

Mede vanwege zijn blessures en de doorstroom van andere talenten bij Ajax werd Eiting nooit de structurele basisspeler die hij had willen worden. ‘Het is grappig hoe mensen daarnaar kijken. Mensen vullen dat op een bepaalde manier in en dat is helemaal prima’, zegt Eiting er zelf over, waarna hij uitlegt hoe hij er zelf naar kijkt. ‘Ik kwam als jeugdspeler en vanaf mijn achtste gingen we met het team naar het stadion om de wedstrijden te kijken. We zaten rechtsboven, zo noemden wij dat altijd, keken naar het veld en dachten: daar willen wij staan.’

En dat is Eiting toch maar mooi gelukt. ‘Ik heb op dat veld gestaan, ik heb op dat veld gespeeld. Ik heb in de Champions League gespeeld als basisspeler. Ik heb in de Europa League gespeeld als basisspeler en ook nog gescoord. Ik kreeg rugnummer 8: je zit dan in de kleedkamer van Ajax 1 met rugnummer 8. Een nummer maakt niet heel veel uit, maar het is wel een grote eer’, aldus Eiting, die beseft dat het spelen voor Ajax lang niet voor iedereen is weggelegd.

Voor Eiting is het lastig om één hoogtepunt uit zijn periode in Ajax te kiezen. Er zijn meerdere momenten geweest die hij nooit meer zal vergeten. ‘Zoals ADO-thuis toen ik voor het eerst als basisspeler het veld in de ArenA opliep. Dan loop je het veld op en kijk je nog wel even naar waar je altijd zat. Toen ik daarboven zat, zei ik tegen mezelf: op een dag sta jij daar. Toen ik daar op het veld liep, was ik er klaar voor. Een mooie weg.’

Eiting baalt er uiteraard wel van dat hij meerdere keren wegviel met een blessure nadat hij net een goede reeks aan het neerzetten was. Toch wil hij niet te veel in het negatieve denken. ‘Op sommige dingen heb je geen invloed. Ik kijk er dan ook niet negatief op terug en ik heb zelf alles gegeven. Hopelijk kan ik nu carrière maken zonder blessures.’

‘Ik ben iemand die heel positief is’, vervolgt Eiting. ‘Ik heb de pech gehad dat ik helaas moest revalideren. Maar ik kijk gewoon terug op een geweldige tijd. Het vormt je karakter en persoon in die veertien jaar. Ik heb veel leuke mensen ontmoet, waarmee je geweldige herinneringen en banden hebt. Ik ben heel dankbaar voor wat ik heb meegemaakt. Ik ben een echte jongen van Ajax, zo voelt het ook.’

‘Speelde elke wedstrijd met Appie en ineens stond hij niet meer voor mij’

De tragische gebeurtenis rond Abdelhak Nouri is als vanzelfsprekend het dieptepunt in de Ajax-periode van Eiting. ‘Het dieptepunt voor iedereen die dichtbij hem stond. En ik stond er op het veld echt letterlijk naast. Ik denk maximaal tien meter. Hij was één jaar ouder, maar al vrij snel kwamen we bij elkaar in het team. Dichterbij kan het eigenlijk niet.’

Wat volgde was een heel moeilijke periode voor Eiting en zijn teamgenoten. ‘Ik speelde elke wedstrijd met Appie en ineens stond hij niet meer voor mij, terwijl dat de acht jaar daarvoor elke wedstrijd wel zo was’, spreekt Eiting met een brok in zijn keel. 'In de kleedkamer wist iedereen waar hij zat. Zijn stoel hielden we vrij, maar je gaat wel elke dag naar die kleedkamer. Het was en blijft heel moeilijk. Dat gemis gaat nooit meer weg.'

Leerzame periode bij Huddersfield Town

Terug naar het heden. Eiting gaat een nieuw avontuur aan bij KRC Genk, al maakte hij vorig seizoen bij Huddersfield Town al zijn eerste buitenlandse periode mee. ‘Dat was een hele leuke periode. Ik heb voor het eerst in het buitenland gewoond’, aldus Eiting. Het wonen in Engeland beviel hem en ook Huddersfield Town verdient alle lof. ‘De staf en het team waren er om mij beter te maken zodat ik de volgende stap in mijn carrière kon zetten. Hopelijk kunnen ze de lijn doorzetten die we hebben ingezet.’

In de Championship ging er bovendien een wereld voor Eiting open. ‘De stadions en de faciliteiten zijn geweldig. Er gaat veel geld in om, veel grote transfers vinden plaats’, zegt de middenvelder, die zag dat er op een andere manier gevoetbald wordt. ‘Er worden andere dingen gevraagd. Er worden ook andere type spelers gescout.’

Het voetbal in het Championship staat erom bekend dat het meer fysiek is en ook over de Belgische competitie wordt geregeld gezegd dat het er harder aan toegaat dan in Nederland. ‘Dat hoor ik ook, maar ik weet nog niet of dat waar is’, zegt Eiting. ‘Er zijn jongens die het lastig vinden om te aarden in het buitenland, omdat er plots andere dingen worden gevraagd. Ik heb mezelf voorbereid, mentaal en fysiek, voor deze nieuwe competitie. Ik wil laten zien wat ik wil laten zien.’

‘Niemand sluit een terugkeer bij Ajax in de toekomst uit’

Dat een vertrek bij Ajax aanstaande was, wist Eiting eigenlijk een jaar geleden al. ‘Als je verhuurd wordt, weet je in principe dat je daarna een transfer maakt’, zegt hij. Dat Eiting op een fijne manier vertrok bij Ajax, doet hem deugd. De deur voor een eventuele terugkeer staat dan ook altijd open. ‘Natuurlijk, ik heb met zoveel mensen een goede band opgebouwd. Vanuit mijn kant heb ik goede dingen laten zien, zodat er mogelijk een samenwerking kan zijn in de toekomst. Niemand sluit dat uit.’

Voor nu is het bij Ajax tijd voor andere spelers. Veel jongens stromen vanuit de jeugdopleiding door en kloppen op de deur. ‘Toen ik al een tijdje bij het eerste zat, kwamen er ook jongens door. Je probeert die spelers dingen te vertellen waar ik zelf tegenaan liep. Als jij in jezelf gelooft en je vindt het leuk, kun je er altijd komen. Ajax zal altijd proberen jeugdspelers te helpen en te stimuleren. Zoveel mensen binnen Ajax hebben mij geholpen in mijn ontwikkeling als voetballer en als mens en daar ben ik dankbaar voor. Ik hoop en weet dat ze dat blijven doen, en dat maakt Ajax ook zo groot.'

Bart Veenstra (Twitter: @Bart_Veenstra | e-mail: b.veenstra@ajaxshowtime.com)