In de rubriek ‘Kweekvijver’ zoomt Ajax Showtime wekelijks in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Diyae Jermoumi kwam in de zomer van 2019 van Sparta Rotterdam naar Ajax. In Amsterdam onderging Jermoumi een succesvolle transformatie van buitenspeler naar rechtsback. Met zijn eerste contract op zak en zijn recentelijke debuut in Jong Ajax timmert Jermoumi hard aan de weg. Aan de hand van een openhartig gesprek met vader Abdelhaq leren we de talentvolle rechtsachter van Ajax O18 beter kennen. ‘Bij Ajax hebben jongens als Mazraoui, Dest en Rensch op zijn positie al laten zien hoe snel het kan gaan.’

Het verhaal van Diyae - voluit Diyaedinne, wat het licht van het geloof betekent - Jermoumi is een bijzondere. Wie regelmatig de verrichtingen van Ajax O18 volgt, zal Jermoumi kennen als een aanvallend ingestelde rechtsachter. Een speler met veel snelheid, technische vaardigheden en een goede traptechniek, maar ook met het nodige verdedigende vernuft. Met die speelstijl past Jermoumi perfect binnen de Ajax-speelwijze, maar jaren geleden lag dat allerminst in de lijn der verwachting.

Vader Abdelhaq, zelf groot voetbal- en Ajaxfan, vertelt hoe de eerste stappen die Diyae op een voetbalveld zette uitmondden in een teleurstelling. ‘Toen hij drie was hebben we Diyae laten voetballen bij VV Roodenburg bij ons in de wijk. Ik ben een voetbalman en het was mijn grote droom dat Diyae ook zou gaan voetbalen, maar hij vond het helemaal niet leuk, haha. Na twee trainingen met de ukkies is hij toen alweer gestopt. Hij haalde er helemaal geen plezier uit. Dat was voor mij best wel een teleurstelling, want als vader heb je toch de droom dat je kind gaat voetballen en hoop je eigenlijk ook nog dat hij talent heeft.’

Toch waren Abdelhaq en zijn vrouw Hanan realistisch. Diyae stopte al snel met voetbal en besloot te gaan judoën. In die sport verging het de huidige Ajacied een stuk beter. ‘Dat vond hij heel leuk, daar vond hij aanvankelijk echt zijn passie in’, vertelt Abdelhaq. ‘Tot zijn twaalfde heeft hij gejudood. Hij heeft wedstrijdjes en toernooitjes gewonnen en is uiteindelijk geëindigd met een bruine band (het hoogst haalbare in judo, red.).’

Tóch voetballen bij een club

In de tussentijd bleef Diyae op straat wel altijd met vrienden voetballen. Dat vond hij een stuk leuker dan zijn eerste ervaring bij een voetbalclub. Op zevenjarige leeftijd besloot hij desondanks en vooral op aandringen van zijn vrienden het toch weer bij een club te proberen. Diyae ging spelen voor Lugdunum, maar zou voor die club slechts anderhalf jaar uitkomen. Het talent bij hem en enkele teamgenoten droop er toentertijd vanaf, vertelt Abdelhaq.

‘We waren er zelf helemaal niet mee bezig. Het was gewoon een leuk team, maar naarmate het seizoen vorderde zagen we wel dat het ook een talentvol team was. Andere ouders op de club of ouders van tegenstanders zeiden dat tegen ons, dus toen gingen we dat zelf een beetje inzien. Uiteindelijk zijn naast Diyae nog twee jongens uit het team gescout.’

Er toonden meerdere clubs belangstelling, maar bij Sparta Rotterdam kreeg de familie Jermoumi het beste gevoel. ‘Daar was het gesprek heel goed. De sfeer was goed en er zat helemaal geen druk op. Ze wilden hem graag hebben, maar toch hebben we er erg lang over nagedacht’, stelt Abdelhaq, waarna hij uitlegt dat het geen uitgemaakte zaak was dat Diyae zo snel al bij een profclub terecht zou komen. ‘Diyae was toen acht jaar, zat in groep 5 en zou dan bijna elke dag van Leiden naar Rotterdam gehaald en gebracht moeten worden. We wisten dat dit heel veel impact op zijn leven en op ons gezin zou gaan hebben. We twijfelden en hebben dat ook bij Sparta aangegeven. Zij wilden erg met ons meedenken en uiteindelijk hebben we besloten dat we het wilden proberen, maar dat we zouden stoppen als we zouden merken dat het niet haalbaar voor ons was. Dat vond Sparta geen probleem.’

Overstap naar Sparta

En zo geschiedde. Vier keer per week pendelde Diyae vanuit zijn woonplaats Leiden naar Rotterdam. Bij Sparta Rotterdam was Diyae al snel op zijn plek. Voetbaltechnisch kon hij goed meekomen en ook de sfeer op de club sprak hem en zijn familie aan. Bij Sparta begon de voetballoopbaan van Diyae serieus te worden, maar zijn ouders maakten direct heldere afspraken met hem.

‘We wilden Diyae met twee benen op de grond houden. We spraken met hem af dat hij zijn school altijd serieus zou nemen en dat hij nog steeds zichzelf zou blijven tegen anderen. In de wijk werd opeens best wel tegen Diyae opgekeken doordat hij bij Sparta speelde, maar dat wilden wij niet hebben. Als hij op zaterdag na zijn wedstrijd thuiskwam deed hij gelijk zijn Sparta-kleding uit en eigen kleding aan en daarna, hup, lekker buiten voetballen. Normaal blijven doen, dat hebben we altijd aan onze kinderen meegegeven. Mensen moeten je waarderen om wie je bent en niet omdat je bij Sparta of Ajax voetbalt. Gelukkig zijn onze kinderen beiden heel nuchter en begrijpen ze dat goed. Diyae is sowieso heel relaxed. Van hem hoeft al die aandacht niet echt.’

Abdelhaq en zijn vrouw Hanan hebben naast Diyae nog een kind: Diyae’s jongere broertje Iyad. Iyad is evenals Diyae een serieus voetbaltalent en speelt dit seizoen voor Sparta Rotterdam O12. De relatie tussen zijn beide zoons is uitstekend, vertelt Abdelhaq. ‘Iyad kijkt echt op tegen zijn grote broer. Hij is heel trots op Diyae en is eigenlijk ook zijn grootste fan. En Diyae helpt Iyad ook met tips. Iyad speelt sinds kort ook als back en als ik dan zie hoe hij met loopacties een buitenspeler overlapt, dan weet ik zeker dat hij dat van Diyae heeft geleerd. Diyae vertelt Iyad dan bijvoorbeeld wanneer hij moet starten met lopen. Dat is heel mooi. Het is Iyads droom om later samen met zijn broer te voetballen.’

Gescout door Ajax

Inmiddels kan Diyae zijn jongere broertje helpen met tips over de invulling van de rechtsbackpositie, maar hier heeft het lang niet naar uit gezien. Bij Sparta speelde Diyae namelijk altijd als vleugelaanvaller en op die positie werd hij op vijftienjarige leeftijd ook gescout door Ajax. Doordat Diyae dat seizoen een lastig voetbaljaar kende als gevolg van blessures door groeipijn kwam de uitnodiging van Ajax als een zeer aangename verrassing.

Abdelhaq herinnert zich dit moment nog goed. ‘Toen de brief van Ajax kwam waren we echt euforisch. Alles wat je als voetballiefhebber en voetbalvader ooit in je hoofd hebt gehad, komt er dan uit. Mijn wereld stond toen echt even stil, in positief opzicht. Zo’n vergelijkbaar moment had ik ook toen ik door Ajax werd opgebeld met de vraag of Diyae daadwerkelijk bij hen wilde komen voetballen. Dat gevoel is bizar, onbeschrijfelijk. Ik ben zelf een Ajax-supporter en heb de jongens ook altijd meegenomen naar Ajax. Diyae is ook fan van de club, dus dat maakt het extra speciaal.’

Toch was de keuze voor Ajax nog geen uitgemaakte zaak. Diyae wilde wel naar Ajax, maar hij wilde eigenlijk ook niet weg bij Sparta. Bij die club had hij het ontzettend naar zijn zin. ‘Hij was aanvoerder en kreeg van iedereen waardering. Hij zat daar goed op zijn plek, maar uiteindelijk is de mogelijkheid om naar Ajax te gaan natuurlijk wel uitzonderlijk. Het hielp ook dat Sparta zei: Diyae, dit zeggen we niet tegen iedereen. Maar als blijkt dat het bij Ajax niet lukt, dan ben je hier altijd welkom. De deur staat altijd voor je open. Dat gaf ons en Diyae wel de doorslag om te zeggen: oké, dan ga ik ervoor bij Ajax. Het is een grote stap, maar we hebben ‘m gezet.’

Transformatie naar rechtsback

In het seizoen 2019/2020 begint Diyae bij Ajax O16 aan zijn eerste seizoen als Ajacied. Als nieuwkomer heeft hij aanvankelijk wat moeite om zich aan te passen aan het hogere tempo en de dominante manier van spelen. ‘Bij Ajax heb je het grootste gedeelte van de wedstrijd de bal, dat is anders dan bij Sparta’, zag ook Abdelhaq vanaf de zijlijn.

Na een tijdje maakte Diyae een grote transformatie als voetballer door. ‘Hij maakte als aanvaller zijn minuten en deed zijn ding, maar geleidelijk aan kwam Ajax tot het inzicht dat hij misschien wel meer potentie zou hebben als rechtsback. Er waren wat blessures, dus ik weet niet precies of hij nou toevallig of niet op die plek terechtkwam. Maar Ajax zag kennelijk potentie, want sindsdien is hij daar niet meer weggeweest. Dat hebben ze goed gezien. Als aanvaller kun je natuurlijk een goede back worden, mits je over de juiste wapens beschikt.’

En over de juiste wapens beschikt Diyae zeker. Zijn kwaliteiten sluiten uitstekend aan bij wat er van een rechtsback wordt verwacht binnen het aanvallende Ajax-spel. Kijkend naar vergelijkbare spelers Noussair Mazraoui, Sergiño Dest en Devyne Rensch ziet Diyae als rechtsachter inmiddels veel perspectief voor zichzelf weggelegd in Amsterdam.

Abdelhaq: ‘Dat Diyae back werd, kwam best wel onverwachts. Vroeger was een back iemand die zijn directe tegenstander uitschakelde en de bal zo snel mogelijk bij een ploeggenoot inleverde, maar in het Ajax-voetbal is dat totaal anders. Mazraoui, Hakimi en Dest zijn grote voorbeelden voor hem. Dat zijn ook allemaal spelers die als aanvaller zijn omgeturnd tot rechtsback en die positie op aanvallende wijze invullen. In het hedendaagse voetbal is dat wat er van backs in dominante teams wordt verlangd. Diyae heeft de inhoud en de snelheid om dit in te vullen. De rechtsbackpositie ligt hem en Diyae is ook reëel. Als hij de grootste toekomst heeft op deze positie, misschien potentieel wel Champions League-niveau, dan wil hij hier gewoon voor gaan. Het is voor hem geen teleurstelling om als rechtsback te spelen.’

Toekomst bij Ajax

Als aanvallend ingestelde rechtsback is Diyae bij Ajax op zijn plek. Als zeventienjarige maakte hij afgelopen januari zijn debuut in Jong Ajax, het team waar hij na de zomer definitief bij zal gaan aansluiten. En eind vorig jaar tekende Diyae bij Ajax zijn eerste contract. Ondanks Italiaanse interesse verbond de rechtsback zijn toekomst aan Ajax en zag hij zijn eerste contract als een beloning voor zijn succesvolle transformatie naar rechtsback.

De trotse Abdelhaq ziet de ontwikkeling van zijn zoon vanaf de zijlijn goedkeurend aan. ‘Diyae voelt zich bij Ajax als een vis in het water. Hij voelt vertrouwen, heeft zijn eerste contract getekend en gaat goed om met al zijn teamgenoten. Hij wil zo door blijven gaan en niet verslappen. Hij is vastberaden om de kansen die hij krijgt te pakken. Hij moet er klaar voor zijn en dan gelden er geen excuses. Bij Ajax hebben jongens als Mazraoui, Dest en Rensch op zijn positie al laten zien hoe snel het kan gaan.’

Thijs Zwagerman (Twitter: @ThijsZwagerman | e-mail: t.zwagerman@ajaxshowtime.com)

Lees meer Kweekvijver:

#1 - Deze buitenspelers uit de Ajax-opleiding ontwikkelen zich in schaduw van Daramy