Ik verlang zo terug naar de tijd dat je naar Monnikenhuizen ging en gewoon won. Je hoefde niet te vrezen of we gingen verliezen. Er straalde vertrouwen uit met Litmanen, Kluivert, Overmars en Blind in de basis. De winst was al binnen als deze mannen het veld opkwamen. Waar is die tijd als Ajax-supporter gebleven?

Aankomende week komt het wel goed, maar toch, wat was het mooi: Sjakie Wolffs op de bank, hagelwitte derbystar ballen, op het shirt was het schitterende embleem van Umbro te zien met de dubbele ruit. Ik verlang terug naar De Meer en naar die pisbak van een Olympische Stadion. Ik verlang terug naar Louis van Gaal en zijn nog leuke uitbarstingen. Ik verlang naar de traditionele foutjes van Frank de Boer. Ik heb heimwee naar het kaartje kopen bij de loketten van De Meer en de penalty in tweeën van Johan Cruijff en Jesper Olsen, die een vertwijfelde Otto Versfeld achter lieten.

Ik verlang naar de omhaal van Marco van Basten waar de assistent trainer van FC Den Bosch nog slapeloze nachten van heeft. Ik verlang terug naar de tijd dat als onze jongens het veld opkwamen we al met 1-0 voor stonden. Ajax was de club van de talenten en die scoorden altijd tijdens hun debuut. Ik zag Gerald Vanenburg komen, Frank Rijkaard debuteren, Marco van Basten scoren als invaller van Cruijff, Wim Kieft Europees topscorer worden in het prachtige ajax shirt van Le Coq Sportif en Jari Litmanen op Cruyffiaanse manier scoren tegen Vitesse. Ik verlang terug naar de tijd dat Aad de Mos als trainer van Ajax aan een verregende sigaret zat te lurken tijdens Ajax – PSV.

met filmpjes, lees verder...