Na de zinderende tripjes in Graz, Luik, Kiev, München, Lissabon en Athene leek Madrid voor Ajax en diens aanhang het eindstation. Niets bleek na negentig minuten vol passie, zang, gejuich en extase echter minder waar. De achterban mag zich verheugen op nog minimaal één mooie trip buiten de Nederlandse landsgrenzen. Maar kan deze de herbeleving van het wonder van Bernabéu überhaupt nog overtreffen?

We spreken Gio, een supporter die aanwezig was in de binnenstad van Madrid en het uitvak.

Hoe heb jij dit sprookje beleefd, Gio?
'De sfeer was ongekend. Ik denk niet dat het veel beter gaat worden dan dit. Ik had de nacht ervoor nauwelijks geslapen, dus ben ik 's ochtends gelijk de stad in gegaan, ook om de kaarten te halen. Maar ik was niet de enige. Om 10.00 uur stond het al helemaal vol. Bij de entrada begon de chaos. Het plein helemaal vol. Vuurwerk, rookbommen en vlaggen. De hele mikmak. De sfeer was echt geweldig, echt top.'

Er was veel politie op de been, maar van opstootjes was uiteindelijk geen sprake, toch?
'Ik heb zelf geen vechtpartijen gezien of confrontaties, ook niet met de lokale mensen. Er kwamen wel de hele tijd hop on hop off-bussen met een open dak langs. Maar iedereen had natuurlijk pils in de hand. Dus elke keer toen er een langs kwam, gingen er een paar biertjes richting die bus. Dat was lachen, gelukkig konden zij dat ook. Verder waren er geen lelijke dingen, behalve wat gegein over puta madrid.'

Klinkt als een gezellig sfeertje! Hoe was het daarna in het stadion?
'Ik zat helemaal bovenaan, tien rijen onder de nok. Het was best wel steil, dus het zicht was niet perfect, maar uiteindelijk best prima. Helemaal toen dat net werd weggehaald. Een beetje Ajax-supporter bij awaydays weet dat het net vaak wordt vernield. Dit keer ook.'

Op TV hoorde je negentig minuten het uitvak zingen!
'We zijn negentig minuten volle bak gegaan. Bij iedereen leefde het gevoel dat we gingen winnen. De dale's na de goals gingen het beste. Vooral bij de derde... Die hing zo lang in de lucht. Toen die viel, viel zo'n last van onze schouders. Het Ajax naar voren schreeuwen maakte plaats voor uit je plaat gaan uit pure blijdschap. Iedereen ging los. Net alsof je op een festival staat en iedereen na de drop losgaat, zoiets. De Real-supporters hoorde je alleen op het begin. Zij floten toen hun eigen gasten vol uit in hun eigen stadion.'

Het juichen voor die derde treffer duurde alleen even door de VAR.
'Ik was helemaal vergeten dat een paar seconden ervoor de bal wellicht uit was gegaan. Aan de mensen om mij heen vroeg ik dan ook: voor wat dan? Wij dachten dat-ie afgekeurd zou worden. Normaal duurt zoiets twee minuten. In de ArenA was het zo bepaald. Nu duurde en duurde het maar. Iedereen keek om zich heen. De kreet "UEFA Maffia" werd nog even ingezet. Maar daarna kwam alsnog de ontlading.'

Heb jij onze Ajacieden na de wedstrijd nog in de stad gesignaleerd?
'Haha nee... Het duurde een uur voordat we het stadion uit mochten. De ultras hebben zingend en trommelend Bernabéu via de omloop verlaten. Ikzelf moest om zes uur richting het vliegveld, dus ik heb het feest in de stad achteraf overgeslagen. Mijn laatste energie heeft ook in het stadion gezeten. Een extra energietank had ik niet.'

Tot slot: op welke tegenstander en nieuwe trip hoop jij voor de kwartfinale?
'Niet alle tegenstanders zijn bekend natuurlijk. Maar ik denk Tottenham Hotspur. Het is dichtbij en er kunnen er veel mee. Veel ex-Ajacieden en de supporters hebben een band met de Spurs. Dat zou voor de meesten de mooiste trip zijn, denk ik.'

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: finn.d@ziggo.nl)