Carel Eiting wilde op jonge leeftijd de leiding nemen bij Ajax, maar dat werd niet altijd door iedereen gewaardeerd, zo vertelt de middenvelder in de Cor Potcast. Klaas-Jan Huntelaar was er op sommige momenten wel even klaar mee en liet dat dan ook duidelijk blijken.

Eiting wilde op jonge leeftijd al de leiding nemen, maar werd daarin ook wel teruggefloten, zo vertelt hij. 'Toen ik jong was en bij het eerste van Ajax kwam, had je natuurlijk allerlei spelvormen op trainingen. Bij mij werkt het zo dat ik altijd alles doe om te winnen, ook in een trainingsvorm. Terwijl oudere spelers soms helemaal geen zin hebben om dat zo goed uit te voeren.'

'Als ik dan met een hele tactiek kom en mensen ga vertellen waar ze moeten gaan staan, dan zei Klaas-Jan Huntelaar bijvoorbeeld: Nu is het even mooi geweest of nu moet je eens een keer je bek houden', blikt Eiting terug op die periode. Als Huntelaar zich ergerde aan Eiting liet hij dat niet alleen met woorden merken. 'Als ik te lang aan het dribbelen was, gaf hij me ook wel eens een doodschop... Maar uiteindelijk heb ik een ontzettend leuke band met hem en ik denk dat dat natuurlijk by far het belangrijkst is.'

'Mijn ouders en ik hebben ontzettend getwijfeld of ik op mijn achtste naar Ajax moest gaan'

Eiting doorliep de hele jeugdopleiding van Ajax. Toen de middenvelder van FC Twente acht jaar was, kwam hij binnen op De Toekomst. De oud-Ajacied merkte direct al een bepaalde hardheid in de opleiding. 'We hadden een toernooi in Portugal, waardoor ik tien dagen weg was van school. Alleen de besten gingen mee, dus heel veel jongens maakten op achtjarige leeftijd al meteen kennis met shifting. We kwamen om te winnen, dus alleen de beste jongens speelden van de tien die er over gebleven waren.'

Als er vanaf de achtste finales verloren werd, moesten Eiting en zijn teamgenoten direct naar huis. Hij weet nog goed dat hij 'doodnerveus' was voor voor de wedstrijd tegen Brescia. 'Als we verloren, gingen we met het vliegtuig naar huis. Toen waren we dus acht, hè. We kwamen 4-1 achter. Pas toen we gingen voetballen, ging het lopen en wonnen we uiteindelijk 12-4. We waren veel beter.'

Eiting weet nog goed dat er ook een cameraploeg mee was met het jeugdelftal. De uiteindelijke finale werd ook voor vijfduizend mensen gespeeld. 'Toen was ik dus acht of negen jaar oud. Al die kleine stappen die ik nu vertel, maken hoe je opgroeit in een opleiding. De interviews, het thuisblijven als je niet goed genoeg was en het naar huis moeten als je verliest.' Het is een best grote druk voor jongens van acht jaar en dat zorgde ook voor twijfels binnen de familie Eiting. 'Mijn ouders hebben samen met mij ook ontzettend getwijfeld of ik op mijn achtste wel naar Ajax moest gaan. Maar uiteindelijk heb ik het als ontzettend leuk ervaren. Als ik het niet leuk had gevonden, dan was ik ook gestopt.'