Afgelopen zaterdag zat ik voor een computerscherm te kijken naar een derderangs Chinese pornozender om mijn geliefde Ajax te zien. Het was zo illegaal als de pest en als de plaatselijke AIVD hier een inval had gedaan had ik deze column niet voor u kunnen schrijven. Gelukkig voert de politie publieksvriendelijke acties en daarom ben ik gespaard. Ondanks de slechte beelden zag ik wel een kleine grote man met bril en aanvoerdersband om op het veld lopen. Hij is terug: onze Edgar.

Ondanks de erbarmelijke beeldkwaliteit heb ik toch 35 minuten zitten genieten van mijn Ajax, want wat was het vertrouwd aan de linkerkant van het middenveld. Die Arabieren wisten niet wat ze zagen. Was dat nou een pitbull zonder muilkorf, maar met bril, of was het die wereldberoemde voetballer? De in witte jurken getooide oliesjeiks waren getuige van de comeback van Edgar Davids. Het veld was op mijn computerscherm zo groen dat ik haast begon terug te verlangen naar een versleten grasmat in de ArenA van een paar weken oud.

De Ajacieden leken op dat veel te kleine beeld in mijn computer wel diezelfde oliesjeiks, want als ze bewogen leek het of ze een witte jurk met een rode baan in het midden aan hadden. De spelers van Inter leken meer op zombies, die zo uit de laatste film van Harry Potter waren weggelopen. Als de bal geschoten werd, liet dit een witte streep na op mijn beeld en leek het op de leader van De Wedstrijden of hoe dat programma tegenwoordig ook maar heten mag. Het maakte me niet uit; ik bleef zitten om mijn Edgar te zien.

Edgar Davids gaf mijn cluppie weer uitstraling en strooide met passjes, bikkelde er op los en zette iedereen weer op de goede plek. De witte jurken op de tribune klapten hun handen stuk en toen Edgar na 35 minuten het veld af ging, waren ze blij dat er hekken om het veld stonden die Bokito-proof waren. Edgar Davids werd vervangen door Urby Emanuelson, die voor zijn plaats als linksback moet gaan vrezen. Afgelopen zaterdag heb ik namelijk de opstelling z