Als er iemand een voetballer op een prachtig ingehouden manier wil zien koken van woede, moet die de recente tv-beelden bekijken van Klaas-Jan Huntelaar.

Tijdens de wedstrijd Feyenoord-Ajax ging hij in de slotfase flink te keer tegen de scheidsrechter, maar om die flitsen gaat het niet.

Het betreft het interviewtje na afloop. Daarin gaf de spits in een zorgvuldig gekozen idioom scheidsrechter Eric Braamhaar er stevig van langs.

De aanvoerder had recht van spreken. De arbiter had een paar foutjes gemaakt, om het eens eufemistisch uit te drukken, en daarvan was vooral Ajax het slachtoffer geweest.

Ik kan me trouwens al een tijdje niet aan de indruk onttrekken dat Ajax vaker dan gemiddeld het slachtoffer is van foutjes van scheidsrechters. Om maar te zwijgen van KNVB-functionaris Jaap Uilenberg, die tijdens de play-offs zijn arbiters wees op de vaak breed zwaaiende ellebogen van Huntelaar. Het was een nooit eerder vertoonde uithaal van een KNVB’er in de richting van een speler.

Bij Ajax zijn ze dat een beetje beu. Ze vragen zich in Amsterdam af of ze niet eens met de KNVB moeten spreken over de arbitrage in het algemeen. Prima. Als er een probleem is, moet je met elkaar praten. Je zou het alleen wél van elkaar moeten kunnen velen dat er af en toe een kritische noot wordt gekraakt. Mits dat maar op een beschaafde manier gebeurt.

Ik denk daarbij aan de manier waarop Huntelaar de media te woord stond in de Kuip; een toonbeeld van beschaving. Bij de voetbalbond zien ze dat anders. De aanklager betaald voetbal bestudeert momenteel beeld en geluid van de Huntelaar-tape. Vermoed wordt dat de speler over de schreef is gegaan.

Tegenover een toonbeeld van beschaving dreigt ‘Zeist’ met de onthulling van een monument van kleinzieligheid.