Het wekenlang turen naar openingen 17,8 of het geleuter over schaatsers die een jaar lang het snot voor de ogen trainen, maar in de eerstvolgende bocht onderuit gaan, is voorbij. Drie weken totale voetbalonthouding is geëindigd met de start van deel 2 van de vaderlandse voetbalcompetitie. En dat ging niet bepaald geruisloos.

Vrijdagavond begon de competitie weer met het beladen duel tussen Heerenveen en Feyenoord. De vooral verbale strijd ging los in het Haagje. Daarna heb ik alle wedstrijden via Eredivisie Live bekeken en ik moet bekennen, ik heb genoten van Ajax. U zult het nog niet vaak hebben gelezen in mijn columns, maar eerlijk is eerlijk. Er werd nu eens niet gegokt op dat zij technisch balvaardiger zouden zijn dan de tegenstander. Niet des Ajax` gingen alle spelers er vol voor en vochten voor iedere meter. En dat in de zo moeilijke uitwedstrijd bij NEC; misschien wel de lastigste ploeg om uit van te winnen. De 4-2 overwinning was volkomen terecht. Zelfs met tien man gaf Ajax geen krimp en bleven de overgebleven spelers knokken voor de winst. Ik val in herhaling, ik weet het, maar dit Ajax is en blijft voor mij dé kampioenkandidaat van dit seizoen.

Je hoort regelmatig dat trainers niet in staat zijn spelers beter te maken. Vaak is die kritiek terecht. Marco van Basten moet worden nagegeven, dat hij sinds de zomer Ajax op een paar essentiële punten daadwerkelijk heeft laten groeien. De wedstrijdinstelling - hoewel nog wel eens onder de maat - verbetert overduidelijk en de wedstrijd tegen NEC was daar een helder voorbeeld van. Ook het onhebbelijke gedrag van spelers als er in het veld iets tegenzit of als een scheidsrechter fouten begaat of bizarre beslissingen neemt, neemt af. Men ageert niet langer, maar incasseert de teleurstelling en gaat over tot de orde van de dag. Dit lijkt me een verdienste van Marco, omdat voorheen zulke heethoofden met hun gedrag een wedstrijd nogal eens negatief lieten kantelen.

Mentaal gaat het met Ajax dus de goede k