Waar er bij het grote Ajax vooralsnog weinig grote namen vertrokken deze zomer, vielen twee transfers in de jeugdopleiding mij in negatieve zin op. Oliver Horvath en Ricardo Farcas verlieten Ajax na twee jaar geruisloos via de achterdeur. Het is tekenend voor de ontwikkeling van buitenlands talent op Sportpark De Toekomst. Menig buitenlands groeibriljant uit de koker van de Ajax-scouts blijkt in Amsterdam middelmaat.

Met het nieuwe seizoen komen bij mij altijd nieuwe hoopvolle verwachtingen. Het kampioenschap en Europese overwintering staan steevast op het lijstje. Maar ik kijk ook altijd uit naar het volgende, nieuwe buitenlandse talent dat neerstrijkt op Amsterdamse bodem. Een talentvol broekie dat in een mum van tijd in de hoofdmacht staat. Spelers als Vaclav Cerny en Kasper Dolberg brachten mij jaren geleden tot vervoering op het jeugdcomplex. Iets wat Viktor Fischer en Christian Eriksen jaren daarvoor deden.

Maar al twee seizoenen blijft het angstvallig stil. Horvath en Farcas konden hier geen verandering in brengen. Maar met hen veel meer. Onder de inmiddels vertrokken hoofdscout Patrick Ladru kwamen legio buitenlandse talenten naar Ajax' befaamde jeugdopleiding. Saku Ylätupa, Szabolcs Schön, Dean Solomons, Leo Thetani en ga zo maar door. Geen van allen heb ik kunnen betrappen op talent van wereldklasse. Sebastian Pasquali, Danilo Pereira, Nicolas Kuhn en Dominik Kotarski lieten al wat meer zien. Maar of ze mij in extase brachten? Nee, en al helemaal niet wekelijks.

Ik moet eerlijk toegeven: ik sta niet elke regenachtige zaterdagochtend te blauwbekken op De Toekomst. Maar met toernooien als de Youth League, de Future Cup, twee handjes vol competitiewedstrijden van de bovenbouw en een heleboel duels van Jong Ajax, zie ik opgeteld toch een slordige dertig wedstrijden van het Ajax van morgen. Warm kreeg ik het echter niet van het buitenlandse talent.

Nu hoor ik mensen denken: maar spelers als Jurgen Ekkelenkamp, Noa Lang, Dani de Wit en Kaj Sierhuis kloppen toch aan de deur? En Carel Eiting en Noussair Mazraoui dan? Het gaat nu toch goed, dus wat zeur je nou? Zeker, daar word ook ik enthousiast van. Het succes mede mogelijk gemaakt door jongens uit eigen land en opleiding. Maar ik kijk, naast het eigen kroost, ook zo graag uit naar een volslagen onbekende ruwe diamant, die met zijn ongeremde spel en verschillende karakter de harten van het Ajax-publiek verovert. Eerst op De Toekomst, daarna in de Johan Cruijff ArenA.

Bovendien mag je als Ajacied verwachten dat je wat terugziet van de investeringen in de jeugdige aankopen. Er wordt meer en meer geïnvesteerd, terwijl onder de streep toch minder talenten lijken door te breken. Miljoenen neerleggen voor een zestienjarige is in het hedendaagse voetbal geen uitzondering meer. Jeugdspelers kunnen daar zelf niet veel aan doen, dat ze voor veel geld worden weggeplukt, maar ze staan wel de ontwikkeling van de 'echte' eigen jeugd in de weg.

Mijn hoop is nu gevestigd op Victor Jensen. Water is nat, gras is groen en Ajax haalt talenten op uit Denemarken. Zo ook met de kleine dribbelaar uit Kopenhagen. Jensen is een fijne speler. Met zijn spel, dat mij doet denken aan dat van Franco Antonucci, is de achttienjarige tot veel in staat. Een fijne dribbel in huis, uitstekende passing, veel creativiteit en een piekfijne techniek. Hopelijk krijgt de Deen wel zijn kans in Jong Ajax, hetgeen Antonucci naar de uitgang verdreef in Amsterdam. Het wordt na alle miljoenen aan al die buitenlandse spelers namelijk weer eens tijd voor een schot in de roos.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: finn.d@ziggo.nl)