In de rubriek "Ajax' kweekvijver" zoomt Ajax Showtime ook dit seizoen weer elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Er zijn hele onderzoeken op losgelaten waarom, maar linkspoten in het voetbal vormen de grote minderheid. Wie in de jeugdelftallen van Ajax kijkt, ziet er soms maar drie of vier per elftal, zo ook bij Ajax O17 en O16. Alleen al de zoektocht naar een goede linksback is voor bijna iedere ploeg een probleem. En dat is doodzonde, want linkspootjes hebben vaak stijl en vallen daardoor op. Als die linkspootjes vervolgens ook nog de fysiek, het gogme en de Ajax-mentaliteit hebben, dan moeten ze gekoesterd worden. Kenneth Taylor is er zo één.

Zoals bekend volg ik de jeugdelftallen pas vanaf Ajax O15 op de voet, daarvoor zijn ze nog net wat te jong om er een zinnig woord over te zeggen. Toch nam ik twee jaar geleden als uitzondering vaak de moeite om naar Ajax O14 te kijken. Onder leiding van Willem Weijs werd die ploeg toen ongeslagen kampioen, alle wedstrijden werden gewonnen. De meeste jongens waren toen nog ukkies, inclusief Taylor. Toch was hij toen al de leider van het elftal. Hij had nog geen fysieke voorsprong, wel een natuurlijk overwicht.

In O14 droeg hij al de aanvoerdersband en daarna ging het hard. Ajax O15 bleek vorig seizoen een tussenstation, want al snel werd hij doorgeschoven naar Ajax O16. Hij werd er basisspeler, deed met Oranje O15 mee en dat was allemaal heel logisch. Als Taylor een keer een potje werd teruggeschoven naar Ajax O15, was het verschil met de rest opeens immens. Hij was in korte tijd gegroeid, in de lengte en de breedte, maar ook voetballend wierp de uitdaging van O16 zijn vruchten af. De handelingssnelheid lag hoger, hij gebruikte zijn lichaam beter en hij trok zijn mond open. Niet alleen meer natuurlijk, maar ook vocaal had hij overwicht.

Hij werd begin dit seizoen doorgeschoven naar Ajax O17 op de leeftijd van vijftien jaar. Onder Gery Vink speelde hij al alles, maar werd er rustig aan gedaan; nog niet te vaak hele wedstrijden. Toen Dave Vos kwam, zette hij een nieuwe stap en groeide hij in korte tijd uit tot een kopie van de speler die ik in O14 voor het eerst echt aan het werk zag. Na afloop spraken en spreken mensen, toen en vandaag de dag, misschien eerst over andere spelers die uitblonken, om uiteindelijk uit te komen bij Taylor: "Wat is 'ie goed hè?"

Taylor kreeg sinds de O14 meer druk op de schouders. Hij werd bij zijn vaste ploegmakkers weggehaald, hij moest het hogerop laten zien, maar slaagt tot dusverre met vlag en wimpel. Misschien wel omdat hij om kan gaan met verwachtingen. Hij is er eentje van het eerste uur, een speler die vanaf de F1 de jeugdopleiding bij Ajax doorloopt. Nadat hij op een leeftijd van 3,5 jaar nog een tijdje bij de kabouters van De Foresters in Heiloo speelde, kwam hij na de talentendag en enkele proeftrainingen al bij Ajax terecht.

Mikken, kijken en zien dat het goed is. Wat een lekkere goal.

Daar ontwikkelde hij zich dus snel de afgelopen twee jaar, vooral ook omdat hij nu middenvelder is. Als libero in een 4-3-3 annex 3-4-3 systeem was hij in O14 nog verdediger, net als de jaren ervoor. Peter van der Veen zette hem op het middenveld en daar verdween hij niet meer, ook niet bij Oranje. Taylor bleek als halfspeler nóg dwingender. Hij ziet het spelletje, heeft de technische bagage om zich vrij te spelen, hij staat vaak op de goede plek, hij kan een goal maken én hij heeft een fluwelen linkerpootje. Dinsdagavond gaf hij er weer een showtje mee tegen PEC Zwolle O17. Randje zestien, kijken, voet onder de bal en stiften. Perfect geraakt en uitgevoerd; keepertje kansloos.

Wie Ajax O17 ziet spelen, ziet veel jongens met bravoure. Ik schreef hier al over de gebroeders Timber, over Sontje Hansen, Brian Brobbey en Daan Reiziger. Maar wie beter kijkt, ziet dat negen van de tien gevaarlijke aanvallen bij Taylor beginnen. Wie na afloop nadenkt over de wedstrijd telt vaak één of meerdere assists. En wie goed telt, ziet een keurig aantal van zes treffers achter zijn naam staan. Met zijn vijftien jaar heeft hij alle tijd om bij O17 nieuwe stappen te maken, nog dwingender te zijn en misschien wel nog meer te scoren. Maar ik sluit ook niet dat Ajax O19 volgend seizoen al lonkt als hij fit en strijdbaar blijft. En als hij het aandurft om op zijn leeftijd tussen de oudere jongens zijn mond nog meer open te trekken. Geen pootjes meer terugtrekken, kopduels aangaan en altijd blijven lopen. Het waar Vos op hamert; blijf in beweging, zorg er altijd voor dat je staat waar je moet staan, in plaats van dat je er nog moet komen.

Zijn linkervoet doet de rest, want linkspootjes moet je koesteren, en dat lijkt Ajax te doen. Qua uitstraling heeft hij wel wat weg van Donny van de Beek, die ook stilletjes de jeugdopleiding doorliep, totdat hij ineens in de spotlights stond vanwege zijn kwaliteiten. Van de Beek werd ook dwingender, ging nóg meer scoren en nam de elftallen waar hij speelde bij de hand. Naast de overeenkomst van het blonde haar is dat een mooi streven voor Taylor. Net als bij andere jeugdspelers over wie ik de loftrompet steek, is de weg nog lang. Maar met de Future Cup op komst heeft de geschiedenis al vaker bewezen dat het na dat jaarlijkse Paastoernooi snel kan gaan.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Lees meer Ajax' Kweekvijver:

Deel 1: Hollands met Spaanse peper
Deel 2: Unuvar wandelende attractie
Deel 3: Ekkelenkamp een fenomeen
Deel 4: De Wereld Draait Door, bedankt!
Deel 5: Vink geliefd en verafschuwd
Deel 6: El Maach, brede beer uit Helmond
Deel 7: 'Wouter, ga eens bier halen!'
Deel 8: 'Dave Vos heeft dit dik verdiend'
Deel 9: Pereira op zijn plek bij Ajax
Deel 10: Samen, zoals broertjes De Boer
Deel 11: Schifting overleefd, nu een contract
Deel 12: De opvallendste 11 na de zomer
Deel 13: De elf van wie ik veel verwacht
Deel 14: Ajax vol gas voor de lichting 2002
Deel 15: Zoektocht naar de nieuwe Kluivert
Deel 16: Waarom O19 opviel en tegenvalt
Deel 17: Brobbey klaar voor Ajax O19

Seizoen 1:
Alle 37 artikelen

Seizoen 2:
Alle 34 artikelen

Seizoen 3:
Alle 32 artikelen