Na jaren van aarzeling heeft redacteur Finn Dekker dan eindelijk een seizoenkaart gekocht. In deze serie neemt Finn je mee in zijn debuutseizoen als vaste bezoeker van de Johan Cruijff ArenA als nieuwbakken lid van Vak 423.

‘Het is toch eigenlijk absurd dat wij zo blij zijn met een voorsprong op Willem II?’. Net op het moment dat mijn beide benen de grond onder mij weer hebben gevonden en het bier nog langs mijn glas klotst, krijg ik zondagmiddag deze vraag nog geen paar seconden na de tweede goal van Ajax om mijn oren geslingerd door een maat naast mij op 423. Het is tekenend voor de eerste seizoenshelft in de ArenA.

Wedstrijden tegen Willem II, Excelsior en Roda JC zijn allang geen verplichte nummertjes meer. Ook niet voor een supporter, niet voor mij in ieder geval. Dat heeft bij mij misschien ook te maken met het feit dat ik een groentje ben als het gaat om een seizoenkaart. Mogelijk ga ik daardoor met iets meer enthousiasme richting het stadion vergeleken met doorgewinterde seizoenkaarthouders.

Het gaat zelfs zo ver dat ik er ongelooflijk van baalde toen ik Excelsior-thuis moest missen. Excelsior. Je weet wel, die karakterloze, nietszeggende ploeg uit Rotterdam, die dus wel een uur stand kon houden in Amsterdam, hetgeen Roda JC en Willem II ook lukten. Om er maar een voetbal cliché tegenaan te gooien: elke wedstrijd is momenteel een finale. Ook tegen de kleintjes. En juist daarom is het zo mooi om elke twee weken in de ArenA te zijn.

Gelukkig kon ik de pot nog wel grotendeels via FOX volgen, maar dat is het halve werk. Thuis op de bank ben ik er helemaal niet bij, iets wat de zender de kijker wel probeert wijs te maken. In de ArenA ben ik niet in mijn eentje of zit ik met een paar vrienden op de bank. In de ArenA ben ik met een heel vak of nog beter een heel stadion. Je zingt, juicht, lacht, springt en staat samen achter Ajax. Thuis op de bank ben ik fan van Ajax, op de tribunes ben ik een supporter van Ajax. Dat is een wezenlijk verschil.

Dit uit zich niet alleen bij de mooie momenten als Ajacied. Je kan ook samen treuren om Nouri, zeiken op het bestuur of schelden op de scheidsrechter. Zonder al te sentimenteel te worden, fungeert de tribune af en toe gewoon als een klaagmuur. Dat hoort er ook bij. Even negentig minuten, liefst ook minimaal een halfuur van tevoren en na afloop, ouwehoeren over Ajax.

Als dit alles niet kan, dan beleef ik die wedstrijd heel anders. In de beker zat ik tegen Twente in het thuisvak boven Vak P met een andere bevriende Ajacied. Ajax speelde een groot deel verschrikkelijk, maar nog erger was het feit dat wij als supporters niks konden. Honderdtwintig minuten plus penalty's met je tanden stijf op elkaar, terwijl je om je heen iedereen ziet grinniken. Daar merkte ik voor het eerst echt hoe lekker het is om met iedereen op 423 te staan, ongeacht het resultaat.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: f.dekker@ajaxshowtime.com)

Lees meer van de SCC-debutant:
#1 Het gloryhunten is voorbij
#2 Wij willen Ajax zien
#3 Vermakelijk bezoek uit Polen
#4 Weer terug van weggeweest