In de rubriek "Ajax' kweekvijver" zoomt Ajax Showtime ook dit seizoen weer elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Iedereen heeft ze weleens, van die momentjes dat je dingen hardop of in je hoofd voorspelt en dat je enkele seconden later staat te gniffelen dat ze uitkomen. Vorig seizoen nog stond ik langs de lijn in Alkmaar toen ik keihard op film riep "Nou Bergsma, kop 'm er maar in". En zo geschiedde. Dinsdagavond lachte ik hardop met mijn collega bij het zien van Hammarby O19 - Ajax O19. Niet omdat er in de twee minuten ervoor twee keer een dergelijk moment voorbij kwam, maar omdat je het bij Jurgen Ekkelenkamp al geen voorspelling meer kan noemen.

Jurgen Ekkelenkamp is inmiddels vijf jaar Ajacied, maar hij staat vermoedelijk bij weinig mensen bovenaan het favorietenlijstje. Met zijn misschien nog wat slungelige lichaam en voor de camera verlegen uitstraling spreekt hij niet tot de verbeelding bij liefhebbers van spelers als Donny van de Beek en Vaclav Cerny. Oh, wat is men daarin soms toch kortzichtig. Ekkelenkamp heeft zich in twee jaar tijd namelijk ontwikkeld tot een alleskunner op het middenveld, die mij week in, week uit blijft verbazen. Of eigenlijk dus niet meer.

Ekkelenkamp, geboren in Zeist en al jaren woonachtig in Almere, speelde nog als centrale verdediger toen ik hem in Ajax C1 voor het eerst zag spelen. Met Sven Botman vormde hij een prachtig koppel. Botman was de baas in de lucht, Ekkelenkamp de baas over de grond. Hij won vrijwel al zijn duels en schoof in waar het kon. Met het veld voor zich was hij een belangrijke schakel onder de bezielende leiding van Brian Tevreden, die hem nog kende van Almere City FC (voorheen FC Omniworld), waar ze beiden vandaan kwamen. Ekkelenkamp was een goede verdediger, maar bovenal een goede voetballer, snel ontwikkeld sinds hij als 4,5-jarige begon bij Omniworld.

Sinds hij in de C2 instroomde bij Ajax ging het snel. Hij werd basisspeler in C1, vervolgens captain en als eerstejaars B-junior sloot hij al aan bij Ajax B1. Ook daar ging hij allerminst kopje onder, terwijl hij opeens geconfronteerd werd met een positie waar hij nog nooit eerder speelde. De jeugdtrainers waren het erover eens: Ekkelenkamp laten we vanaf nu op het middenveld spelen, als controleur. De reden is mij niet bekend, misschien om de handelingssnelheid te verhogen of omdat hij op trainingen alle ballen binnen schoot. Het bleek een schot in de roos.

Ikzelf heb er anderhalf jaar aan moeten wennen, zeg ik eerlijk. Ik zag Ekkelenkamp als centrale verdediger, dus dat middenveld zal toch zeker wel tijdelijk zijn? Niets bleek minder waar. Na zijn eerste jaar in B1 schoof hij vorig seizoen onder Gery Vink nog een linie naar voren en met veertien goals werd hij de meest scorende middenvelder in de Ajax-jeugd. Reden genoeg om hem in de meest opvallende elf van het afgelopen seizoen te zetten. Mét de anekdote vanuit Varsseveld, waar twee mannen hem qua loopstijl vergeleken met Jari Litmanen. Toen een mooie vergelijking, nu nog steeds. Al is het alleen al om zijn manier van juichen, gewoon met twee armen in de lucht en een smile op het gezicht.

Zoals ik toen al schreef heeft Ekkelenkamp met zijn nuchtere imago kennelijk bij velen al een minnetje achter zijn naam, maar dat was bij Litmanen ook het geval. Ik ga hier niet verkondigen dat hij net zo goed is of wordt als de Fin, maar hij heeft in ieder geval al het scorende vermogen. Het is samen met zijn duelkracht, power in de lucht, goede passing en tactische vermogen een element waar in de jeugd makkelijk aan voorbij wordt gegaan. Niet helemaal fair; bijna alle middenvelders die in de jeugd veel scoorden, deden dat later als full prof ook, simpelweg omdat het een grote kwaliteit is.

Terug naar dinsdag, waar ik na een slokje cola en een frietje was bijgekomen van een lachstuip. Een lachstuip vol bewondering, want dit kon toch niet waar zijn? Ekkelenkamp kwam ter sprake en ik vertelde mijn collega precies wat ik hierboven heb verteld. 'Hij staat altijd op de goede plek, dat is geen geluk meer', ik hoor het mezelf nog zeggen. Ik loofde zijn diepgang en de simpelheid waarmee hij soms voetbalt, om vervolgens op te duiken voor de keeper. Twintig seconden later was daar de 0-1 tegen Hammarby, twee minuten later de 0-2. Het waren typische Ekkelenkamp-goals; op het juiste moment zijn waar je moet zijn, bij de 0-2 door een combinatie, bij de 0-1 op gevoel. 'Haha, wat een held!' Mijn collega en ik keken er met grote ogen naar.

Ajax-fans mogen hem wel wat meer koesteren, want Ekkelenkamp spot tot dusverre met alle wetten. Op iedere positie waar hij werd neergezet, deed hij het na een opstartperiode fantastisch. Ik geef het coach John Heitinga te doen om straks bij O19 te kiezen tussen Sebastian Pasquali, Ekkelenkamp en Victor Jensen, die momenteel vooral geblesseerd is. De teller staat alweer op vijf treffers, dus met genoeg speeltijd eindigt hij met gemak in de dubbele cijfers, voor het tweede jaar op rij. Cijfers die Klaassen en Van de Beek ook konden overleggen. Ik wil er geen druk op leggen, maar wil er vooral mee aangeven dat Ekkelenkamp met zijn fijne Ajax-spelletje en dadingsdrang een fenomeen is. Een fenomeen die tot op heden vooral op waarde wordt geschat door de trainers bij Ajax.

Bestel FIFA 18 en ontvang een gratis pizza!

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Lees meer Ajax' Kweekvijver:

Deel 1: Hollands met Spaanse peper
Deel 2: Unuvar wandelende attractie

Seizoen 1:
Alle 37 artikelen

Seizoen 2:
Alle 34 artikelen

Seizoen 3:
Alle 32 artikelen