Columnist Rodney Rijsdijk duikt voor Ajax Showtime iedere maand in de krochten van zijn Ajax-bestaan. Voor deze aflevering dacht hij terug aan mooie bekeravondjes en maakte hij een droomtrip naar Scheveningen.

Als Ajax voor de beker tegen een amateurclub loot maakt mijn supportershart altijd een sprongetje. Er hangt altijd iets gezelligs rond die wedstrijden. Geïmproviseerde tribunes, de wedstrijdbal aangeboden door de plaatselijke slager, noeste vrijwilligers achter de bierpomp en de lekkerste patat die er op de wereld bestaat: voetbalkantinepatat. De amateurs en hun supporters verwachten niks van hun lokale helden, de supporters van de profs vinden het gezellige tussendoortjes en er is sowieso wat te juichen want je favoriete profclub gaat normaal gesproken altijd door. Tenzij je favoriete profclub natuurlijk Vitesse heet.

Scheveningen-Ajax kwam dus uit de koker, leuk! Ik dacht aan de keren dat ik Ajax voor de beker had zien spelen tegen amateurclubs. Ik herinner me nog Ajax-UDI'19 in de Arena in 1998. 9-0. Twee goals van, herinnert u zich deze nog: Arno Splinter! Kozakken Boys, uit in Werkendam, die Ajax met 1-2 won, na verlenging, de winnende van Dennis Rommedahl en wij zaten met het schaamrood op de kaken in de kantine, terwijl de dorpelingen ons schamperend toelachten. We begrepen het. ONS in Sneek waar Ajax het ook niet eenvoudig had. 0-2 wonnen 'we' daar. De meest toffe 'uitwedstrijd' voor de beker was die van drie jaar geleden tegen JOS/Watergraafsmeer. Een stadsderby waarvoor werd uitgeweken naar het Olympisch Stadion. Ik waande me weer even in de jaren negentig. Ouderwets op het fietsie over de Amstelveenseweg naar het Stadionplein. Biertje drinken bij de kroegen op de Amstelveenseweg en aan de overkant van het stadion. Ajax dat met 0-9 won. Zes keer Milik. De stadionspeaker van JOS met z'n heerlijke Amsterdamse humor: "De stand is op 0-9 voor Ajax gekomen. Doelpuntenmaker, het zal u niet verbazen, Arek Milik. Mijnheer Milik, zo is het wel weer genoeg geweest voor vandaag."

Ik vind het bekertoernooi sowieso wel tof. Veel Ajacieden doen alsof het een troostprijs is, maar het is natuurlijk een echte prijs die ten eerste gewoon telt in je prijzenkast en had er ten tweede voor kunnen zorgen dat Ajax niet van die irritante kwalificatiewedstrijden voor de Europa League had hoeven spelen. Daar is Ajax namelijk zo lekker goed in de laatste jaren. Kortom, niks mis met dat bekertoernooi.

Vandaag, op de dag dat deze column uitkomt is het 21 september 2017. Precies een jaar geleden bekerde Ajax thuis tegen Willem II. Ik was erbij, die avond in de Arena. We mochten als seizoenkaarthouders gratis naar de wedstrijd. En als Ajax iets gratis weggeeft moet je het altijd aanpakken, want zo vaak gebeurt dat niet. Daarbij wilden wij Nouri zien debuteren, want dat zat er aan te komen. Dé grote belofte van de Ajax-opleiding en nu zat hij bij de selectie. "We willen Nouri zien!", schalde het uit zo’n 35.000 kelen. Het zat lang niet vol. Ajax stond een jaar geleden precies waar het nu stond. Onwennige seizoenstart, domme punten verloren en was die Bosz nu eigenlijk wel zo goed? De rest is geschiedenis. We wilden Nouri zien en we kregen Nouri te zien. Appie Nouri, onze Amsterdammer uit Geuzenveld scoorde, zoals het een Ajacied betaamt, bij zijn officiële debuut in Ajax 1 en werd die avond officieel geadopteerd als troetelkind van het Ajax-publiek. Een grote toekomst gloorde, maar helaas kennen we ook deze intens treurige geschiedenis inmiddels. Er is ontstellend veel gebeurd in exact een jaar tijd. Hoge pieken en diepe dalen.

Terug naar Scheveningen-Ajax. In de week na de loting was er nog wat gesteggel geweest. Iets over een uitsupportersverbod. Even leek het er zelfs nog op dat dit oergezellige bekertripje ons door de neus werd geboord. Viel uiteindelijk allemaal mee, we mochten gewoon afreizen naar de Hofstad. Mijn oer-Haagse vriend Harrie ging ook naar de wedstrijd. Een leuke gelegenheid om elkaar weer eens te zien. Harrie spreekt zijn eigen naam zelf overigens standaard uit als 'Haggie' want Harrie praat zo plat als een Haagse ooievaar die ongelukkigerwijs onder een heipaal terecht is gekomen.

Har haalde me gistermiddag op van het Centraal Station: "Rod! Me favaurietuh âhwe stink-Amstâhdammâh, met je bloedkop! Alles lekkâh gauzâh?"

We gingen gelijk door naar Scheveningen en als ik daar ben dan moet ik sowieso een harinkie eten. In Zuid-Hollandse contreien verraad ik mijn woonplaats altijd direct door de haring met uitjes en zuur te bestellen.
"Meneâh komp uit Amstâhdam, zeikâh? Met je uitjes en je zuâh? Zeikâh ook nog in plakkies?"
Inderdaad, zo wil ik 'm en niet anders. Tot hilariteit van Harrie die de chagrijnige visboer mopperend een haring en een augurk voor me zag snijden. De uitjes er nijdig naast gekwakt. We gingen doen wat elke supporter bindt: bier drinken. Het was een bloedgezellige dag. Op naar de wedstrijd. Harrie naar het thuisvak en ik het knusse uitvakje in. Ach. 1-5 voor Ajax. Prima. Niks aan het handje. Fijn dat Dolberg weer weet waar de goal staat. Gezellig langs de kant ouwehoeren. Biertje in de hand. Voetbalkantine-patat voor je neus. Een kroket die nog een beetje koud van binnen is, maar waar je niks van zegt. Gewoon zoals het hoort bij een wedstrijd tussen profs en amateurs.

Ineens schrok ik wakker. Het was woensdagavond, uur of 11. Ik was in slaap gekukeld op de bank. Mijn kat keek me vanaf mijn borst vriendelijk doch dringend aan. Of ik even wat eten in haar bakje wilde gooien. Hoefde niet meteen, mocht ook over twee seconden. Ik checkte snel de eindstanden. Ajax had inderdaad met 1-5 gewonnen, alleen was het niet gezellig in Scheveningen maar in het Cars Jeans Stadion, gelegen in een troosteloze vinexwijk.

Dat ik een ouderwets gezellig dagje met mijn gap Harrie had gehad en lekker langs het veld naar een bekerpotje had staan kijken, was natuurlijk maar een gekke droom. Ik lag al die tijd op mijn Amsterdamse bank te rotten. Ik was even een paar uur kwijt. Ik keek op mijn telefoon. Een sms van Harrie. Hij feliciteerde me met Ajax en vroeg wanneer we weer eens 'bieâh' gingen drinken. Ik stuurde een bericht terug: 'Gezellâg, Har! Met je bloedkop!

Lees meer van Rijsdijk:
1. Viva Europa League!