In de rubriek "Ajax' kweekvijver" zoomt Ajax Showtime ook dit seizoen weer elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Met het vertrek van Francesco Antonucci komt er een einde aan een zeer interessant project van slechts anderhalf jaar. De Belg kiest voor een avontuur bij AS Monaco, naar eigen zeggen omdat hij daar meer vertrouwen voelt. Een contract tot 2022, trainen met het eerste en ook het loonstrookje zal niet tegenvallen. Ajax kreeg er een mooie vergoeding voor, maar in mijn ogen kent deze transfer alleen maar verliezers.

Want met Antonucci vertrekt een groot talent uit de jeugdopleiding van Ajax en dat is niet voor het eerst de laatste jaren. De club maakt er winst op, ziet ook geen project van jarenlang hard werken uit elkaar vallen, maar de ontwikkeling van de middenvelder was er één die ikzelf bovengemiddeld interessant vond. Ik weet nog dat hij in de zomer van 2015 naar Ajax kwam en meedeed bij een oefenpotje van Ajax O17 (destijds nog B1). Antonucci dribbelde, dribbelde, dribbelde, schoot zo af en toe en gunde sporadisch een medespeler de bal.

Veel mensen langs de kant zagen het met afgrijzen aan, maar ik stond samen met onze fotograaf naast mij te glunderen. In een voetbalwereld van tegenwoordig met body, box-to-box en grote longen was Antonucci vanaf dag één een openbaring. Hij had nog oogkleppen op, maar ook in de maanden na zijn komst liet hij zien waarom de rasvoetballer nooit mag uitsterven. Hij schoot van twintig of dertig meter ballen in de kruising alsof het geen moeite kostte en steeds meer zag hij teamgenoten om zich heen staan. Noa Lang en hij vormden lange tijd een geweldig duo op het middenveld van O17, al was er (misschien wel terecht) kritiek dat Antonucci bij balverlies vrij weinig meer deed. Blessures hielpen ook al niet mee en toen hij zich eindelijk mocht tonen aan het grote publiek tijdens de Future Cup eerder dit jaar viel het allemaal toch wat tegen.

Het zal, samen met het feit dat jongens als Abdelhak Nouri werden teruggehaald in de slotfase van de competitie, de reden zijn geweest waarom Antonucci vorig seizoen nooit de stap naar Ajax O19 kon en mocht maken. Bij O17 ging het seizoen als een nachtkaars uit en de publieke opinie was toch vooral dat nog niemand écht overtuigd was van de kunsten van Antonucci. Het was nog te veel vrijblijvend, coaches langs de kant stonden zich soms op te vreten, maar niet veel later konden ze ook luid applaudisseren.

Hoe anders was het de afgelopen eerste seizoenshelft, waarin Antonucci de schroom van zich af leek te gooien en een onherkenbaar goede spelmaker werd. Een type Isco noemde ik al eens. Dribbels waren plots functioneel, assists voerden opeens de boventoon in plaats van doelpunten en in tegenstelling tot bij O17 kreeg hij wekelijks een basisplaats van Aron Winter en Frank Peereboom. Antonucci drukte steeds meer zijn stempel en de publieke opinie sloeg langzaam wat om. Langzaam, want in vergelijking met Nouri en consorten zijn de mensen natuurlijk niet heel snel meer tevreden.

De transfer naar Monaco was desondanks onverwacht op alle fronten. Antonucci leek een prachtig half jaar tegemoet te gaan, samen met het onverslaanbare O19. De coaches waren naar buiten toe positief en ondanks wat blessureleed leek er geen vuiltje aan de lucht. Niemand die toen kon weten dat het al maanden borrelde bij Antonucci. Hij was niet happy, want hij speelde te weinig en hoewel de coaches in interviews blij waren met de Belg, werd er op de achtergrond kennelijk niet met hem gecommuniceerd. Dat is niet nieuw, maar of het slim is bij een aankoop, die tot voor kort nog maar anderhalf jaar in Amsterdam was? Wat was er gebeurd als Ajax Antonucci meer bij de hand had genomen? Als het met hem iets meer naar de toekomst had gekeken?

We zullen het nooit weten en dat is ook van en voor Antonucci zelf doodzonde. Als hij zijn goede spel had doorgetrokken bij Ajax, dan had hij zonder twijfel de kans gekregen bij Jong Ajax. Zonder Nouri, Frenkie de Jong en Donny van de Beek loopt het daar niet over van creativiteit en Dennis Bergkamp en Saïd Ouaali bewezen al dat ze jonge gasten graag voor de leeuwen gooien. Ik sluit niet uit dat het plots snel had kunnen gaan, al moeten we ook niet vergeten dat er juist met Nouri, De Jong en Van de Beek veel concurrentie is als we kijken naar het uiteindelijke doel van iedere speler: Ajax 1.

Of we iets kunnen leren van deze move? Spelers hebben soms meer steun nodig dan ze misschien naar buiten toe laten zien en andersom is een beetje geduld soms op zijn plaats. Misschien moet Ajax bij zichzelf te rade gaan waarom Antonucci maar twee keer negentig minuten speelde dit seizoen, net als vele andere sterkhouders die vroegtijdig werden gewisseld omdat de selectie van O19 misschien wel veel te groot is. Maar misschien had Antonucci ook juist blij moeten zijn met het feit dat hij ondanks die enorme selectie wekelijks in de basis startte en in de minuten die hij kreeg echt belangrijk was. Ik baal vooral als een stekker, als jeugdwatcher en als Ajax-fan. Ik baal van het feit dat Ajax een rasvoetballer verliest. Met Sebastian Pasquali staat de nieuwe spelmaker al klaar, maar de eerste potjes van O19 na de winterstop worden toch even anders. Antonucci transformeerde in anderhalf jaar tijd van dribbelaar met oogkleppen tot een architect van O19. Hoe blij iedereen ook is, Antonucci met een transfer naar Monaco en Ajax met drie miljoen euro... voor mij kent deze transfer alleen maar verliezers.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Lees meer Ajax' Kweekvijver:

Seizoen 3:

1. Ajax heeft goed 'ingekocht'
2. Bosz-voetbal op De Toekomst
3. A1 heeft zijn eigen Isco
4. Genieten van Ajax C1
5. Schijt hebben, acties maken
6. Meer van deze Noa Lang
7. 'Wonderkind' Real bij Ajax
8. 11 clean sheets, geen contract
9. Knopper maakt indruk met B2
10. Kluivert kijkt geïnteresseerd toe
11. Jeugdbeleid Ajax wankelt niet
12. 'Rode Redan' op naar comeback
13. Welkome afleiding De la Vega
14. Dani de Wit, motor van A1
15. Droomjaar Gravenberch

Seizoen 1:
Alle 37 artikelen

Seizoen 2:
Alle 34 artikelen