In de rubriek 'Uit het Oog' spreekt Ajax Showtime met oud-Ajacieden die hun sporen tegenwoordig elders achterlaten. Uit het oog dus, maar niet uit het hart. In deel 38 Jody Lukoki, de pijlsnelle buitenspeler die vandaag de dag Bulgaarse backs doldraait.

Het is 19 januari 2011 als Jody Lukoki zich in De Klassieker voor altijd onsterfelijk maakt bij de achterban van Ajax. De ploeg van Frank de Boer lijkt de wedstrijd te gaan winnen, maar van vernedering van de grote aartsrivaal is geen sprake. Dit totdat de debutant in de 92e minuut een gaatje ziet, namelijk tussen de benen van Tim de Cler. De dan nog achttienjarige aanvaller schuift de bal, wanneer deze de achterlijn al heeft gepasseerd, met een simpele doch verfijnde voetbeweging door de benen van Feyenoord-routinier.

Zeven en een half jaar later, op ruim tweeduizend kilometer van Amsterdam vandaan, domineert Lukoki met PFK Ludogorets Razgrad in Bulgarije de Parva Liga. In drie seizoenen wint de voormalig Ajacied drie landstitels. Lukoki wordt gewaardeerd, heeft een hoog prijskaartje en kreeg deze zomer elders geen ideaalplaatje voorgeschoteld. Teleurgesteld dat de 25-jarige nog minimaal tot de winter in het Oostblok zit, is de naar eigen zeggen volwassen geworden Lukoki desondanks niet.

'Als ik terugkom, wil ik wel top drie'

'Ik ben toe aan de volgende stap, maar ik ben hier nog niet uitgekeken. Er was interesse vanuit de Bundesliga en de Serie A. Spanje en Amerika kwamen ook nog. Maar het gevoel was niet écht goed', begint Lukoki te vertellen. 'De club heeft mij nodig, dus ben ik gebleven. Ik kijk tot de winter en dan zie ik wel wat er op mijn pad komt. Het was uiteindelijk mijn beslissing.' Uit Nederland kwam geen serieuze interesse. Althans, niet vanuit de top. 'Als ik terugkom, wil ik wel top drie. Er hangt wel een aardig prijsje boven mijn hoofd. Een Nederlandse topclub moet dat wel willen betalen.'

Lukoki viert een goal van Ludogorets tegen SC Braga in de Europa League.

'Gelukkig praten er wel een paar mensen in de selectie Engels. In het verleden was dat moeilijker. Toen ging alles via een tolk', aldus de rechtspoot, die zich thuis voelt in Razgrad. 'Ik woon echt in een klein dorpje. Het voetbal leeft niet echt. Wanneer we Europees spelen is het stadion wel altijd uitverkocht. De capaciteit weet ik niet, maar het is lang geen ArenA.' Waar de ex-Ajacied moeilijk aan kan wennen is het racisme op de tribune. 'Vooral in uitwedstrijden hoor je weleens opmerkingen. Ze maken geen oerwoudgeluiden, gooien niet met bananen, maar noemen je wel zwart of aap. Maar ik word daar alleen maar sterker van. Ik zet ze dan liever voor schut met een assist, goal of overwinning.'

Lukoki is al even uit beeld bij de doorsnee voetballiefhebber uit Nederland. 'De competitie is best interessant. Het is hier fysiek, maar er wordt wel verzorgd voetbal gespeeld. Zelf ben ik nog steeds geen krachtpatser. Ik ben wel slimmer in duels en met bepaalde loopacties.' De buitenspeler is 'zakelijker' gaan spelen. 'Er zijn bepaalde momenten dat je niet te speels moet zijn. Ik blijf altijd mijn acties maken, maar ik doseer nu beter. Je kan niet elke keer op dezelfde manier je tegenstander kapot spelen.'

'Ik had meer kunnen investeren in mezelf'

Juist zijn frivole spel maakte Lukoki geliefd in Amsterdam. 'Die panna blijft mij achtervolgen', grapt de nummer 92. 'Het gebeurde gewoon. Ik had van tevoren nooit verwacht dat het zo'n effect zou hebben. Even tussen de benen en klaar, maar het werd helemaal opgehyped. Dat heeft natuurlijk ook te maken met Ajax - Feyenoord. Tegen Heerenveen had het niet hetzelfde effect gehad.' Of Lukoki de panna had ingeruild voor een mooi doelpunt? 'Ja, ook voor een lelijke goal hoor.'

'Ik ben veel mensen dankbaar voor de mooie tijd. Tot op de dag van vandaag gebruik ik nog dingen die ik bij Ajax heb geleerd', vertelt Lukoki verder over zijn Ajax-periode, van 25 wedstrijden en vier goals. 'Terugkijkend had ik iets serieuzer kunnen zijn. De jonge jongens van nu bij Ajax zijn veel verder dan ik toen was. Het besef van wat er nodig is, had ik niet echt. Ik had meer kunnen investeren in mezelf. Maar het is niet zo dat ik een jongen was die naast zijn schoenen ging lopen.'

Om zich in de kijker te spelen, vertrok het toenmalige talent naar SC Cambuur op huurbasis. 'Bij Cambuur ben ik gaan beseffen hoe goed ik het had bij Ajax. Alles bij Ajax is groter en beter. In Friesland was het grote mannen-voetbal. Het ging om overleven. Elke wedstrijd proberen te winnen had opeens een andere betekenis.' Lukoki kijkt tevreden terug. Hetzelfde geldt voor zijn verhuur aan PEC Zwolle het seizoen daarna. 'Het was een leuke periode, die mij goed heeft gedaan. Ik heb daar mijn eerste echte stappen gezet als profvoetballer en volwassen persoon.' De buitenspeler snapt waarom veel Ajacieden neerstrijken in Zwolle. 'PEC is een enorm warme club.'

Lukoki in actie met PEC Zwolle tegen zijn oude werkgever SC Cambuur.

'Spelen voor Nederland was niet realistisch'

In zijn tijd bij PEC werd Lukoki opgeroepen voor het nationale elftal van Congo. 'Spelen voor Nederland was niet realistisch. Toen heeft Congo een mailtje gestuurd naar PEC en is het balletje gaan rollen.' Tot veel interlands kwam Lukoki nog niet voor het Afrikaanse land. 'Mijn laatste interland is alweer drie jaar geleden. Ik word niet opgeroepen door de huidige bondscoach. Het gekke is dat ik wel ben genomineerd voor de titel Sportman van het Jaar in Congo. Ik vind het nog wel geweldig om voor mijn geboorteland te voetballen. Als ik nu gebeld wordt door de bondscoach, dan stap ik gelijk op het vliegtuig.'

'Je wil slagen bij Ajax, de beste club van Nederland. Vertrekken is niet leuk, maar zo is voetbal nu eenmaal. Ik heb het geaccepteerd', doelt de aanvaller op zijn vertrek in 2015. Spijt van zijn keuze voor Ludogorets heeft Lukoki allerminst. 'Ik heb hier zelfs Champions League-voetbal gespeeld. In Nederland kon ik dat niet, dus het was een stap vooruit. Financieel was het ook wel leuk. Ik heb mezelf gelukkig goed teruggevochten.'

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: finn.d@ziggo.nl)

Lees hier alle voorgaande verhalen van de rubriek 'Uit het Oog' terug.