Iedereen heeft wel een favoriete Ajacied. De één houdt van die ene speler met een fijne steekpass, de ander kan genieten van een verdediger die al zijn duels wint. Het verhaal achter die populaire voetbalnamen is echter lang niet altijd bekend. In de rubriek 'Het Verhaal Achter' gaan we op zoek naar de achtergrond van jouw favoriet. In deel 12: Sebastian Pasquali, de grote onbekende uit Australië met het hele continent, dat over zijn schouder meekijkt.

Vader Tony en moeder Susie Pasquali zitten al klaar met een wijntje en een biertje in de lobby van het Hilton Hotel als we aan komen lopen in de stromende regen. ‘Toen Sebastian hier in september van 2016 op proef was, scheen de zon twee weken lang, maar als we dit hadden geweten’, knipoogt vader Pasquali, die net als Susie drie uur lang zichtbaar geniet van de aandacht voor hun zoon. Als we de recorder stopzetten en de jassen aantrekken om de regen te trotseren, krijgt Susie net een sms’je. ‘Sebastian vraagt waar we blijven, hij heeft het eten klaar.’

Het tekent Sebastian, die in de winter van 2016 naar Nederland kwam en daar met zijn vader al snel in een rijtjeswoning in Amstelveen belandde. De eerste maanden waren zwaar, vanwege het weer, maar vooral omdat hij nog niet mocht spelen, hij was niet speelgerechtigd. ‘Het is hier een stuk kouder en donkerder dan we gewend zijn’, weet Tony nog. ‘We hebben toen een hoop series op Netflix gekeken; Narcos, Peaky Blinders, Breaking Bad… Hij kijkt ook graag naar ‘My Kitchen Rules’ en ‘Masterchef’ en is dol op Game of Thrones.’

Het weer was niet de enige cultuurshock in Nederland. ‘We hebben Kerstmis gevierd met een diner en Facetime met familie in Australië. Kerst is bij ons ook wel groot, ja, alleen is het bij ons in de zomer, met veel barbecues. Oud en Nieuw was hier ook heel anders. Iedereen heeft hier vuurpijlen om 00.00 uur, bang! En Sinterklaas vieren we ook niet in Australië. Het leven is er verder wel vrij gelijk aan dat in Nederland. We zijn allebei heel relaxt, casual en vriendelijk. Het eten is hetzelfde en het bier ook. Alleen de dieren zijn een stuk groter in Australië, daar heb je weleens een slang in de achtertuin.’

Sebastian Pasquali, die eind 2016 al kwam, maar sinds deze zomer eindelijk officiële wedstrijden mag spelen.

‘We moesten hem kranten laten lezen, maar dan ging hij meteen naar de sportsectie’
Tussen de kangoeroes en slangen groeide Sebastian op in Wangaratta, een klein dorpje op drie uur rijden van het grote Melbourne. ‘Hij was altijd heel geïnteresseerd in voetbal. Toen hij kon lopen, speelde hij al met de bal’, vertelt Tony. ‘Sebbi is begonnen bij een lokaal team toen hij zes jaar was. Hij keek veel voetbal en liep altijd rond met de bal. Hij ging er zelfs mee naar school, omdat men daar geen voetbal had. Als anderen niet met hem wilden spelen (voetbal was in die tijd nog niet zo populair), dan ging hij voor zichzelf bezig met de bal. Zijn leraren hadden weleens kritiek op het feit dat Sebastian alleen maar las over voetbal. We moesten hem kranten laten lezen, maar dan ging hij meteen naar de sportsectie. Als hij op school voetbalde, kwam hij regelmatig zonder bal thuis, omdat die dan weer op het dak was beland.’

Vader Pasquali vervolgt: ‘Hij deed ook aan andere sporten, maar voetbal trok hem altijd al het meest. Hij heeft Australian Football gedaan, maar dat vond hij niet zo leuk. Verder heeft hij gymnastiek, track and field en vier jaar Loong Foo Pai gedaan. Hij heeft zelfs nog even op hiphop-dansen gezeten. Loong Foo Pai vond hij vooral heel leuk, vanwege de discipline van de sport. Toen hij twaalf was, ging hij echter meedoen aan een talentenprogramma in Australië en werd het voetbal al een fulltime job. We moesten drie uur heen en drie uur terug naar Melbourne. Zijn debuut voor Melbourne Victory op zijn zestiende was dan ook de beloning voor hard werken. We waren zo blij voor hem. Iedere dag stond hij op het veld en nu kreeg hij daar de beloning voor.’

Daarnaast had Sebastian het geluk dat er een revolutie in het Australische voetbal gaande was toen hij ouder werd. ‘Han Berger uit Nederland kwam en hij heeft de hele jeugdopleiding in Australië ontwikkeld. Sebastian leerde toen al de Nederlandse manier van spelen’, legt vader Tony uit. ‘Hij speelde altijd met de oudere jongens. Toen hij tien was, deed hij al mee aan de Australische kampioenschappen voor de U13 en was hij aanvoerder. Hij won toen de Speler van het Toernooi-award. Hij komt uit november, dus hij was van zijn leeftijdsgenoten altijd al de jongste en dan speelde hij ook nog één of twee elftallen hoger.’

Sebastian, links als 9-jarige en rechts als 11-jarige, tijdens de Australische jeugdkampioenschappen.

‘Frenkie de Jong heeft hem weleens thuis afgezet’
Sebastian debuteerde dus op jonge leeftijd, kon naar Engeland, Duitsland en Juventus, maar koos voor het avontuur bij Ajax. Mike Panopoulos, vriend en agent van Sebastian: ‘Hij debuteerde in een wedstrijd van Melbourne Victory tegen Juventus, dat dacht dat Sebastian negentien jaar was. Toen ze hoorden dat hij zestien was, hebben ze hem meteen een brief gestuurd met een uitnodiging. Ik heb Sebastian uitgelegd dat Juventus geen club is waar je als jonge speler veel speeltijd krijgt, daarom geloofden we in Ajax.’ Tony: ‘Natuurlijk was het niet makkelijk om alles achter te laten en de trainers bij Melbourne waren ook niet blij. Je laat in principe een profcontract bij het eerste van Melbourne liggen om bij Ajax qua contract een stap achteruit te doen.’

Toch besloot de hele familie om ervoor te gaan. Sebastian vertrok samen met zijn vader naar Nederland, zijn moeder en broer Riley bleven achter in Australië. ‘Toen hij nog jong was, hadden we het weleens over Ajax, vanwege de link met Barcelona en Johan Cruijff’, glimlacht Tony. ‘Ajax heeft een geweldig trainingscomplex en Amsterdam is een makkelijke stad. Iedereen spreekt hier Engels, dus was het niet moeilijk in het begin. Ik denk wel dat hij het moeilijk vond om van het eerste van Melbourne naar de jeugd van Ajax te gaan. Hij speelde het hele seizoen 2016/2017 niet vanwege het papierwerk bij de bonden, al deed Ajax alles wat ze konden. Ze hebben ons geholpen bij de zoektocht naar een huis en verder was het een kwestie van wachten. Hij kwam in november, midden in het seizoen, wat het allemaal ook moeilijker maakte. Je moet alles nog leren en de jongens accepteren je nog niet volledig, omdat ze competitief zijn. Je bent voor hen een concurrent.’

Toch lag hij al snel goed in de groep en bleken jongens best bereid om hem te helpen. Tony: ‘Hij trainde in dat eerste half jaar al regelmatig met Jong Ajax, dus die jongens kende hij ook al. Frenkie de Jong heeft hem weleens thuis afgezet of naar het trein- of busstation gebracht als het donker was na de training. Hij is wel gewend aan de Ajax-mentaliteit, Melbourne Victory is eigenlijk het Ajax van Australië. Sebastian is wat dat betreft gewend aan het spelen voor een grote club. Als hij niet slaagt bij Ajax, dan kan hij makkelijk terug naar Australië. Hij zal dan een beter persoon zijn na deze ervaring. Hij zal groeien door in Amsterdam te zijn. Wie kan zeggen dat hij op zijn zeventiende van Australië naar Ajax is gegaan? We zagen het als een kans die je niet snel weer zou krijgen. Niemand kan twee jaar Ajax van jou afnemen. Eén training bij Ajax O19 is als het spelen van vijf wedstrijden elders. Hij kan veel leren bij Ajax, daarom hebben we voor deze stap gekozen. Hij komt er alleen maar beter uit.’

Sebastian tijdens zijn debuut tegen Juventus.

‘Hij wil het spel maken en een rol spelen in de opbouw. Hij wil altijd iets creëren’
Zaakwaarnemer Mike speelt al van jongs af aan een grote rol in het leven van Sebastian. Hij zag hem spelen als tienjarige en dat beeld liet hem niet meer los. Hij zocht contact met de familie en die band werd gaandeweg sterker en sterker. ‘Ondanks dat hij jong was, viel hij heel erg op. Hij luisterde altijd, nam alles in zich op en wilde echt leren. Dat is heel uniek op die leeftijd. Hij is een slimme jongen, die grote stappen heeft gemaakt’, zo vertelt hij. ‘Toen hij jong was, trainde ik veel met hem en ik vertelde zijn vader wat er beter moest. Hij moest voor zichzelf gaan trainen en dat deed hij. Je hebt in deze tijd niet alleen talent nodig, maar ook de juiste mindset. Ik heb veel uren met hem gewerkt en het is mooi om te zien wat dat heeft opgeleverd.’

‘Ik ben nu heel goed bevriend met de familie en vrienden van Sebastian en Sebastian zelf’, vervolgt Mike. ‘We hebben bijna iedere dag contact. Dat gaat in veel gevallen wel over voetbal, maar ook over hoe het in het algemeen gaat. Ik heb mijn best gedaan om hem bij Ajax te krijgen, omdat ik dacht dat het de juiste stap zou zijn, dus moet hij er van genieten. Als hij zich slecht voelt, voel ik me slecht. Hij zit bij Ajax op een geweldige plek en als hij vrolijk is, dan presteert hij het beste als voetballer. Het is belangrijk om in een goede omgeving te doen wat je leuk vindt. Tijdens de eerste zes maanden ben ik vaak naar Amsterdam gevlogen. We wisten niet dat alles zo lang zou duren, maar dat heeft hem wel gevormd. Ik moest hem ervan overtuigen dat alles goed zou komen en dat hij zou genieten van de trainingen.’

Mike is onder de indruk van de ontwikkeling van zijn pupil in de eerste zes maanden bij Ajax. Hij vergelijkt hem qua speelstijl met Luka Modric, maar noemt Sebastian vooral ‘uniek’. Tony, die zijn zoon vanwege zijn werkachtergrond ook veel coachte op mentaal en fysiek gebied, voegt toe: ‘De dag dat je stopt met ontwikkelen, is de dag dat je moet denken aan opgeven. Dan moet je gaan denken aan je laatste contract of een avontuur in Qatar. Hij houdt het meest van een assist, al scoort hij ook doelpunten. Ik heb hem weleens een hattrick zien scoren, maar hij houdt ervan anderen te bedienen. Hij wil het spel maken en een rol spelen in de opbouw. Hij wil altijd iets creëren.’

Sebastian als captain voor Australië O19.

‘Thuis is hij brutaal op een leuke manier en heeft hij humor’
Volgens moeder Susie is het typisch Sebastian dat hij liever de assist geeft. ‘Hij houdt er niet van om iemand teleur te stellen. Als hij iemand van streek zou maken, zou hij het daar moeilijk mee hebben. Hij zal altijd doen wat je hem vraagt.’ Tony knikt instemmend: ‘Hij is heel loyaal en is altijd complimenteus. Veel kinderen trokken vroeger naar hem toe op school en bij het voetbal werd hij altijd gekozen als de captain, zelfs toen hij League-voetbal ging spelen in Melbourne. Hij heeft ook nog steeds een boel vrienden bij Melbourne Victory, die hij in de zomervakantie ziet. In een nieuwe omgeving is hij vaak wat stiller, misschien wel een beetje verlegen.’

Thuis is dat anders, lacht Tony. ‘Sebastian is altijd bezig, hij zat en zit nooit stil. Hij is soms heel erg obsessief met dingen. Zo heeft hij thuis bijvoorbeeld al zijn schoenen precies op een rij naast elkaar staan en dat deed hij vroeger met zijn speelgoed ook. Hij is niet zo erg als Rafael Nadal, maar houdt ervan om controle te hebben.’ Susie: ‘Thuis is hij brutaal op een leuke manier en heeft hij humor, vooral met zijn vader. Als hij nerveus is, merk je dat hij stiller is. Dan staat hij bij de deur te wachten tot hij weg kan.’

‘Ik heb hem één keer boos gezien, toen hij elf of twaalf jaar oud was’, vervolgt Tony weer. ‘Er waren een hoop jongens die hem veel schoppen gaven, dat had de trainer hen volgens mij opgedragen. Sebastian was er op een bepaald moment klaar mee en duwde een tegenstander. Verder dan dat is het nooit gegaan. Als je getalenteerd bent en je bent een kleine jongen, dan ben je gewend aan schoppen.’ Susie: ‘Hij was ook niet blij toen hij niet mocht spelen bij Ajax, dat merkte je aan alles. Hij was stil. Tijdens onze laatste vakantie in de zomer van 2017 merkte je echt dat hij weer blij was. Hij was meer relaxt.’

‘Hij verbaast je iedere keer weer. Soms denk je dat hij dingen niet kan, maar dan pakt hij het snel op en doet hij het. Ik was blij voor hem toen Ajax kwam. Hij was klaar om te gaan, dat was hij al een hele tijd’, besluit Susie, die wel benieuwd is hoe haar zoon straks omgaat met de vele aandacht. ‘Hij zal er straks klaar voor moeten zijn dat mensen zijn handtekening willen. Toen hij nog jonger was en iemand in Australië wilde een handtekening op een shirt of een paar schoenen, dan vroeg hij altijd waarom ze dat wilden. “Ik heb nog niets gepresteerd?”, zei hij dan. Er komt een punt dat hij moet inzien dat dat er ook bij hoort.’

Sebastian tijdens zijn eerste half jaar bij Ajax, in één van de vele oefenwedstrijden.

‘Toen hij eenmaal Nederlands sprak, ging hij meteen voor zijn rijbewijs’
Gelukkig kan Sebastian altijd terugvallen op een stabiele familie. Zo heeft hij volgens Susie een geweldige band met zijn broer Riley. ‘Ze zijn typische broers. Ze hebben vast wel hun gevechten gehad, maar niet zo erg. Ze zijn heel close. Riley speelt in Melbourne als semiprof, maar vroeger hebben hij en Sebastian nog jaren samengespeeld, doordat Sebastian twee elftallen hoger speelde. Ze hebben samen veel herinneringen. Toen Sebastian een oefenwedstrijd speelde bij Ajax en hij nam een corner, toen zei ik langs de kant dat als Riley voor het doel had gestaan, dat hij dan gescoord had. Ze gingen samen vaak voetballen, speelden FIFA of pingpong. Riley was nooit jaloers, ondanks dat hij twee jaar ouder is. Het was ook niet dat alleen Sebastian awards kreeg als beste speler, Riley kreeg die awards ook in zijn eigen leeftijdscategorie.’

Riley is in alles anders dan zijn broer, als water en vuur, zo lachen Sebastians ouders. Sebastian is geordend, Riley een chaoot. Sebastian deed altijd alles voor zijn sport, Riley nam genoegen met minder. Hij accepteerde het als de familie voor jeugdtoernooien van zijn broertje heel Australië rond reisde en toen hij samen met zijn moeder achterbleef, gunde iedereen Sebastian zijn avontuur. ‘We hebben altijd veel contact gehad, bijvoorbeeld via Facetime. Dat is niet hetzelfde als hem zien, hem knuffelen of hem een kus geven. Maar we zijn gelukkig met de huidige technologie’, stelt Susie vast. ‘Het zou wat zijn als je elkaar brieven moet schrijven via de post. Ik kan hem berichten sturen wanneer ik wil en hij antwoordt altijd. Ik denk wel dat Sebbi zijn ouders heel belangrijk vindt.’

Toch blijft Sebastian na zijn eerste jaar bij Ajax het liefst in Amsterdam als hij vrij is. Hij is bang om iets te missen, maar vermaakt zich bovenal heel goed in de hoofdstad. ‘Hij is goed bevriend met Ricardo Farcas, Oliver Horvath en Szabolcs Schön, omdat ze samen Nederlandse lessen volgen. Eén van die jongens woont bij een gastgezin en Sebastian is zelfs een avond daarheen geweest voor een etentje’, vertelt Tony, die trots vaststelt dat Sebastian al na zes maanden Nederlands sprak. ‘Toen hij bij Ajax kwam, volgde hij iedere dag Nederlandse lessen. Dat waren lessen van twee uur, waarvan hij er soms twee op één dag had. Hij leerde niets anders in de eerste zes maanden. Hij is intelligent en zijn lerares vertelde ons dat hij heel gemotiveerd was. Hij leert veel over voetbal in het Nederlands, dus dat is leuk voor hem. Toen hij eenmaal Nederlands sprak, ging hij meteen voor zijn rijbewijs. Er zijn alleen zoveel regels in Nederland…’

De familie Pasquali in Amsterdam. Vlnr: Susie, Sebastian, Tony en Riley.

‘Dan pakte hij zijn skateboard, ging hij naar het park en deed hij zijn oefeningen’
Sebastian heeft het zodoende vanaf dag één naar zijn zin in Nederland. Tony: ‘Hij heeft niet veel vrije tijd. Op zondagen rust hij en kijkt hij voetbal, speelt hij FIFA, hij gaat voor zichzelf voetballen in het park of hij fietst door de stad.’ Sebastian past zich aan, aan de Nederlandse modetrends en hij luistert met zijn ploeggenoten naar de in Nederland populaire muziek. ‘Hij vindt het belangrijk om er goed uit te zien en goed bij te lopen. Als klein kind maakte hij na iedere wedstrijd altijd al zijn schoenen schoon, dat doet hij nu nog steeds. Dat heeft hij van mij, je moet goed voor je materiaal zorgen’, knipoogt Tony. ‘Hij is niet ijdel, maar komt wel altijd als laatste uit de kleedkamer, daar moet je maar eens op letten. Hij houdt ervan om zijn tijd te nemen, even te eten, schoonmaken, praten met andere spelers… Wij moeten dan altijd wachten tot hij naar buiten komt.’

In de spaarzame tijd dat hij in bijvoorbeeld de zomervakantie nog wel in Australië is, pakt Sebastian graag zijn skimboard (een soort skateboard, maar dan op water) of skateboard. Vader Pasquali: ‘Hij is heel goed met een skimboard, dat deed hij urenlang als we naar het strand gingen. En toen hij in de zomer van 2017 naar Australië kwam, moest hij in vorm blijven van Ajax. Dan pakte hij zijn skateboard, ging hij naar het park en deed hij zijn oefeningen. Skaten en skimboarden, dat heeft hij altijd al gedaan. Als hij kon, zou hij ook graag leren surfen, maar we wonen te ver van het strand. Sebastian houdt ook heel erg van achtbanen, daar was hij niet uit te slaan. Toen hij net groot genoeg was, ging hij al in achtbanen die over de kop gingen. Zijn broer houdt er totaal niet van en ik ook niet, dus hij ging altijd in z’n eentje.’

Met een voeding expert zorgt Sebastian daarnaast heel goed voor zijn lichaam, al verbaast Susie zich daar al niet meer over. ‘Het is ongelofelijk hoeveel salades hij eet, als toetje. Dan pakt hij een bak vol met salade, een vast gerecht op zijn menu, al toen hij nog in Australië woonde. Als hij startte met de salade, dan bleef er niets over voor de rest. Hij eet goed. Ajax geeft hem veel advies, maar hij is er zelf ook in geïnteresseerd. Hij wil steeds weten wat hij moet eten en wat hij beter kan doen om goed te presteren, maar ook om goed te herstellen. Hij weet altijd heel goed hoe hij zich voelt. Als een film te lang duurt, gaat hij naar bed. Zijn guilty pleasure is ijs, al heeft hij dat al lang niet meer gegeten vanwege zijn dieet.’

Dat kan agent Mike beamen. ‘Hij houdt enorm veel van Tony Chocolonely. Toen hij naar Ajax ging, vertelde hij me dat hij maandenlang geen chocolade zou eten en ik geloof hem tot op de dag van vandaag. Dus als je hem nu een Tony Chocolonely voorhoudt, zal hij je vermoedelijk boos aankijken, net als wanneer iemand zegt dat Ronaldo een betere speler is dan Messi.’

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)
Sjors van Veen (Twitter: @SjorsvanVeen | e-mail: sjorsvanveen@live.nl

Lees meer 'Het Verhaal Achter':

Deel 1: Frenkie de Jong
Deel 2: Vince Gino Dekker
Deel 3: Kasper Dolberg
Deel 4: Kaj Sierhuis
Deel 5: Lasse Schöne
Deel 6: Matthijs de Ligt
Deel 7: Donny van de Beek
Deel 8: Jeffrey de Lange
Deel 9: Daley Sinkgraven
Deel 10: Noa Lang
Deel 11: Zian Flemming

Volg ons op ons nieuwe Instagram-account!