LET OP: DIT IS EEN VERHAAL UIT 2017!

Iedereen heeft wel een favoriete Ajacied. De één houdt van die ene speler met een fijne steekpass, de ander kan genieten van een verdediger die al zijn duels wint. Het verhaal achter die populaire voetbalnamen is echter lang niet altijd bekend. In de rubriek 'Het Verhaal Achter' gaan we op zoek naar de achtergrond van jouw favoriet. In deel 10: Noa Lang, ras-Ajacied met een mentaliteit van goud.

'Nee, die hoef ik niet.' Het was de eerste reactie van Noa toen hij als zesjarige bij zijn nieuwe club Feyenoord een tas van de vereniging kreeg. Noa was Ajacied en dat sprak hij uit. Hij verstopte de tas in de kast, weg met dat ding. Het was toen al het begin van een Ajax-carrière, waar we alles over horen in gesprekken met moeder Manon, vader Jeffrey, stiefvader Nourdin Boukhari, personal trainer Roy Hagers, techniektrainer Coen van der Hoeven en Feyenoord-jeugdtrainer Leen Boer.

Achteraf gezien is het misschien wel een klein wonder dat Noa pas in de C'tjes de overstap maakte naar Ajax. 'Toen Noa dertien was, heb ik tegen hem gezegd dat hij het niet kon blijven verkopen dat hij bij Feyenoord speelde, maar voor Ajax was. Wat wil je? Ligt je hart hier, dan moet je blijven. Als dat niet zo is, dan gaan we’' vertelt Jeffrey, die als fervent Ajacied Noa al op vijfjarige leeftijd naar Feyenoord zag gaan. 'Je bent vijf jaar, woont in de omgeving van Rotterdam en Feyenoord als betaald voetbalorganisatie komt naar je toe, dan zeg je toch geen nee?'

'Iedereen kreeg van mij bij een blessurebehandeling met de waterzak, maar Noa niet'
Na één stage werd Noa al aangenomen bij Feyenoord. De familie Lang verbaasde zich nauwelijks dat hij als zesjarige al in de O8 speelde op Varkenoord. Toen Noa vier jaar was, begon hij namelijk al in de F1 van HION in Rotterdam. Eigenlijk mocht hij alleen op donderdagen meetrainen, maar na één training wist de coach van F1 al genoeg. Jeffrey: 'Ik kon die ballen van hem niet meer stoppen, zo hard schoot hij toen al. Na die eerste training kwam de trainer naar me toe en hij zei dat Noa zaterdag meteen mee mocht spelen. Hij pakte die wedstrijd meteen iedereen aan met slidings. Hij was echt een bijtertje, dat voor niemand opzij ging. Ik vergeet het nooit meer; we speelden een kampioenswedstrijd en het stond 2-2. Er kwam een grote, sterke gozer alleen voor de keeper en Noa nam een sprint en ging aan zijn broek hangen. Die jongen maakte met Noa hangend aan zijn broek en de bal aan zijn voet de winnende.'

Die mentaliteit werd er al heel vroeg ingestampt. 'Iedereen kreeg van mij bij een blessurebehandeling met de waterzak, maar Noa niet. Dan zei ik "staan"', lacht Jeffrey. '"Ok, pap", was het dan. Hij kreeg veel schoppen, maar hij deelde zelf ook behoorlijk uit. Hij was voor niemand bang en ik was bewust heel hard voor hem. Soms had hij echt pijn en mensen verklaarden mij voor gek, maar hij wilde toch op voetbal? Dit hoorde erbij. Ik liet Noa altijd keuzes maken, op woensdag en vrijdag was hij altijd vroeg vrij. Ik ging hem dan halen en vroeg hem of we naar de bioscoop gingen. Ik checkte hem, maar hij zei altijd: "Nee, ik wil eerst trainen." Het is niet dat ik hem aan zijn oren trok. Op een dag gingen we trainen en ik vroeg hem of hij alles met links wilde doen. Nou dat werd huilen, want hij kon het niet. Op een gegeven moment was ik het zat; ik zei: "Als je gaat liggen huilen op de grond, ga ik naar huis." Ik ben zo weggegaan. Bij Feyenoord vroeg hij een keer of ik zijn tas wilde dragen. Ik zei: "Ben je gek!" Uiteindelijk heeft hij het helemaal zelf gedaan. Ik heb zoveel respect voor die man, hij is nog steeds hongerig en leergierig.'

Noa maakte verder van alles mee als kleine jongen, met Boukhari als stiefvader. Na één jaar Feyenoord vertrok hij immers met Nourdin en Manon naar Frankrijk, waar Nourdin een half jaar bij Nantes speelde. Noa trainde dan links met andere Franse jongens in een voetbalschooltje en Nourdin rechts met de selectie. De oud-Ajacied weet nog precies hoe hij Noa ontmoette. 'Toen ik hem op driejarige leeftijd voor het eerst zag, vroeg hij meteen of ik kon voetballen. Hij kwam er natuurlijk snel achter dat ik voetballer was en dat wilde hij ook. Toen hij hoorde dat ik bij Ajax speelde, wilde hij iedere wedstrijd mee.'

Noa als jong jochie bij Feyenoord

'Ik wil niet dat hij een jaknikker wordt, daar heb ik een hekel aan'
Noa is helemaal gek van voetbal, een echt voetbaldier, maar af en toe ook eentje met een gebruiksaanwijzing. Dat beaamt Jeffrey: 'Hij is harder geworden en heeft geen zelfmedelijden, of je hem mag of niet, dat interesseert hem verder niet zo heel veel. Hij voelt aan wie hem wel mag en wie niet. Noa is behoorlijk zelfkritisch en heeft er dan ook moeite mee als hij in zijn ogen onterechte kritiek krijgt. Ik heb altijd gezegd dat hij niet klakkeloos hoeft mee te gaan in de mening van de trainer, maar dat hij dat nooit moet uiten ten overstaande van de groep. Noa denkt zelf veel na over voetbal en ik wil niet dat hij een jaknikker word, daar lopen er genoeg van in de voetbalwereld en daar heb ik een hekel aan. Mocht er een meningsverschil zijn, dan bespreekt hij dat één op één met de trainer en altijd met respect.' Moeder Manon: 'Hij heeft met Gery (Vink red.) ook de nodige aanvaringen gehad, en dat was dan hard tegen hard. Noa zegt altijd waar het op staat, is gewoon recht door zee en af en toe misschien wel eens te eerlijk. Dat is niet altijd slim en wordt niet altijd gewaardeerd. Noa had af en toe moeite met gezag en dat is ook wel een beetje mijn schuld. Ik ben niet altijd even consequent, van mij mogen dingen ook tien minuten later, als je het maar doet. Bij Ajax kreeg hij daardoor soms kortsluiting als iets direct moest gebeuren.'

Manon vervolgt: 'Hij kwam een keer thuis met de boodschap dat de trainer boos op hem was. Hij had kritiek gehad en toen Noa werd gevraagd hoe hij het dan gedaan zou hebben, vertelde hij eerlijk hoe hij het zou doen. Dat werd hem niet in dank afgenomen, terwijl hem het gewoon gevraagd werd. Noa zei dat Ajax vond dat hij een grote bek zou hebben gehad, terwijl hij eigenlijk alleen antwoord gaf op een vraag die hem werd gesteld. Eén keer mocht hij bewijzen dat hij volwassen was, toen mocht hij in een hotel slapen voor de Future Cup, maar de volgende ochtend moest hij wel om negen uur op school zijn. Ik werd de volgende dag om half elf gebeld met de vraag waar Noa was. Noa gaf als uitleg: "Maar de juf zei 'vanaf' negen uur". Om elf uur kwamen ze op school, toen hebben ze flink op hun kop gehad. Zolang Noa zich niet kon gedragen, mocht hij niet meer naar het Nederlands elftal.'

'Maar', gaat Manon verder. 'Hij wordt ouder en wijzer en gaat nu beseffen dat zijn eigen gedrag invloed heeft op hoe andere mensen hem zien en beoordelen. Als je eenmaal Noa zijn vertrouwen hebt gewonnen, gaat hij voor je door het vuur. Hij kocht van zijn eerste salaris schoenen met hartjes erop voor me. Die wilde ik natuurlijk nooit meer uitdoen, maar na drie dagen zei hij: "Ma, geef die schoenen even een dagje rust".' Jeffrey: 'Noa houdt van humor, maar hij kan af en toe ook een kwajongen zijn. Hij is heel trouw, maar verwacht daar wel eerlijkheid en loyaliteit voor terug. Hij is een lieve en sociale jongen, die gek is op zijn familie. Hij is zeker op voetbalgebied enorm leergierig en heeft alles over voor zijn sport. Hij is een goed ventje, geloof me.'

Noa Lang; ras-Ajacied

'Zo kijken mensen dus naar jouw kind van acht'
Toch ziet de buitenwereld hem vaak anders, en dat begon al op vrij vroege leeftijd. Op school werd hij bijvoorbeeld niet uitgenodigd op een feestje waar de rest van de klas wel aanwezig was. 'Toen we daar tijdens een gesprek op school over begonnen, zei de juf: "Wat klagen jullie nou? Hij heeft toch alles al mee." Zo kijken mensen dus naar jouw kind van acht. Hoezo heeft hij alles mee? Hij heeft vanaf zijn vijfde altijd getraind.'

Jeffrey legt uit wat Noa zoal meemaakte: 'Nourdin speelde bij Ajax en toen gingen ze met Sneijder, Heitinga en Nigel de Jong op vakantie. Hij wist niet beter, voor hem was dat niet meer dan normaal. Noa vroeg die gasten ook nooit om een handtekening. "Wat moet ik ermee?", zei hij dan. Niemand mocht overigens in mijn huis voetballen, behalve Noa. Zijn zus moest dan verplicht keepen, deuren eruit en dan voetballen met van die stoffen ballen. Hij ging ermee naar de wc, naar bed, alles deed hij ermee. Nourdin en Manon hadden zelfs een pannaveldje in hun huis aangelegd.' Nourdin moet lachen: 'Ik vroeg eens of hij alleen kon schieten en dat bleek. We gingen hooghouden en ik zei dat als hij er drie zou halen, dan zou hij iets leuks krijgen. Hij mocht thuis gaan oefenen en als hij dan de tien zou halen, zou ik hem een nieuwe Playstation cadeau doen. Hij oefende zich helemaal gek.'

Manon: 'Hij heeft ook heel veel shirts van voetballers thuis, hij was natuurlijk altijd bevoorrecht door Nourdin. Hij nam altijd shirts mee, van Nigel de Jong, Robin van Persie… Ook kreeg hij ieder jaar standaard het uit- en thuistenue van Ajax, totdat we toe waren aan nummer 12, die wilde hij opeens niet.' Nourdin: 'Ik weet nog dat wij met Ajax tegen Bayern München moesten en Noa was helemaal gek van Bastian Schweinsteiger. Hij wilde ook zo heten, alleen zei hij geen Schweinsteiger, maar "Einsteiger". Na de wedstrijd had ik het shirtje van Schweinsteiger geruild voor de mijne, speciaal voor Noa. Toen ik het in de auto gaf, had je zijn gezicht moeten zien. Hij zei tegen Manon dat ze hem niet mocht wassen, hij was superblij.' Manon: 'Hij wilde stijl haar, net als Schweinsteiger. "Waarom heb ik krullen", riep hij dan. Later kwam hij erachter dat je dat kunt stijlen.'

Noa op vakantie met Nigel de Jong (links) en als speler van Besiktas (rechts)

'Noa had verloren en hem een klap verkocht'
Nourdin vertelt ook over de winnaarsmentaliteit van Noa. 'Als we samen FIFA speelden, werd het al snel een strijd. We wilden allebei winnen en als ik dan 5-0 voor stond, gooide hij de controller weg en begon hij te huilen. "Nog een keer", zei hij dan. Stond het 8-0, weer huilen en naar zijn moeder… Eén keer liet ik hem winnen en gaf ik hem een penalty in de 89e minuut bij 0-0… Schoot hij hem over. Nog een penalty en die maakte hij wel. Hij rende door het hele huis met zijn shirt uit, helemaal blij. Later gingen we eten, zei hij aan tafel ineens: "Ik heb van Nourdin gewonnen, hij kan echt niet Playstationnen. Hij verliest van een zevenjarige". Eén keer kwam er een jongetje spelen en die hoorde ik even later huilen. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, bleek dat Noa had verloren en hem een klap had verkocht. Die winnaarsmentaliteit heeft hij met de paplepel ingegoten gekregen. Dat hebben Jeffrey en Manon allebei wel en dan komt er ook nog eentje van buitenaf die het ook heeft.'

Techniektrainer Coen kan er over meepraten. Hij heeft Noa onder zijn hoede sinds hij zeven was en dat ging met vallen en opstaan. Hij noemt Noa 'een lastige boef', die hij weleens 'over het hek heeft gezet'. Noa trainde met spelers als Terence Kongolo en Tonny Vilhena en die oudere spelers pakten hem geregeld hard aan. 'Als iets twee of drie keer mislukte, gooide hij zijn kont in de krib en had hij een rouwmoment. Dan stond hij als klein ventje in het gras te schoppen, met zijn kop naar beneden en de handen in de lucht. Bij mijn trainingen was dat weinig het geval, want ik had het geluk dat de oudere spelers hem corrigeerden. Als hij liep te klooien en hij had zo'n momentje, dan scholden ze hem stijf. Voor die gasten had hij best wel respect. Af en toe is het beter als spelers dat onderling doen. Eén keer werd hij keihard aangepakt door Vilhena. Nou, toen was hij wel een paar weken rustig', lacht Coen, die stelt dat Noa mentaal veel sterker is geworden. 'Het zit er nog steeds af en toe in. Bij Feyenoord werd dat getolereerd, omdat hij er uiteindelijk wel weer twee of drie in schopte. Bij Ajax hebben ze het echt heel goed gedaan, ik kan niet anders zeggen.'

Noa tijdens de techniektrainingen, met o.a. Vilhena, Kongolo, Ebecilio, Sidoel en Kluivert

'Geef mijn spullen maar aan de buurman'
Het hoofdstuk Feyenoord duurde voor Noa uiteindelijk zeven jaar. 'Toen hij naar Feyenoord kon, twijfelde hij wel even omdat hij voor Ajax was', weet Manon nog. 'Bij Feyenoord zagen ze ook wel dat hij Ajacied was, maar ze zeiden: "Dat krijgen we er wel uit als hij hier een paar maanden speelt." Na één seizoen zeiden ze dat Noa wel heel volhardend was, al vonden ze het wel tekenend voor zijn karakter dat hij zich niet van de wijs liet brengen. Noa hield van mooi, technisch voetbal en van de club Ajax. De hele entourage, de club, de kampioenschappen, de spelers; dat sprak bij hem meer aan. Hij moest weleens verplicht naar wedstrijden in De Kuip met zijn team, maar hij gaf de kaarten meestal weg. Hij is altijd voor Ajax geweest, maar hij had altijd respect voor Feyenoord. Hij droeg het (Feyenoord)-shirt met trots, maar toen Ajax kwam, zei hij wel: "Dat shirt vind ik nog mooier, geef mijn Feyenoordspullen maar aan de buurman." Hij wist dat de buurman een grote Feyenoord supporter is.'

Leen Boer, in de O8 trainer van Noa bij Feyenoord, weet er ook nog alles van. 'Hij zei al meteen eerlijk: "Trainer, ik ben voor Ajax". Maar hij is vanaf dat moment wel altijd heel erg gedreven geweest en we hebben bij Feyenoord van hem genoten. Hij maakte mooie goals. Voor zijn leeftijd was hij al één van onze grotere talenten. Ik kan me nog herinneren dat we een oefenwedstrijd moesten spelen in Den Haag. Het was op een doordeweekse avond en een beetje mistig. Noa kreeg de bal ingespeeld op de middellijn, zag de keeper te ver voor zijn doel staan en hij schoot de bal zo over de keeper onderkant lat erin. Het was een fijne knul om mee te werken en ook nu hebben we nog goed contact. Als ik met de jeugd van Feyenoord bij Ajax kom en hij ziet me, dan komt hij altijd heel respectvol naar me toe voor een omhelzing en een babbeltje.'

Jeffrey begint hard te lachen als het over Feyenoord gaat. 'Bij Feyenoord hadden we in de D'tjes en C'tjes eigen vervoer. Dan had hij de focus erop en zei hij niks in de auto, maar luisterde hij gewoon naar stadionliedjes als 'Hé, hé, Ajax joden, super joden'. En als hij dan bij de club kwam, gaf hij zijn teamgenoten een hand en ging hij zich voorbereiden op de wedstrijd. Eén keer kwam hij rechtstreeks uit school in een Ajax-tenue op Varkenoord aan, Noa was een jaar of acht, en toen heb ik wel gezegd: "Dit kan niet, dat tenue draag je voortaan alleen in je vrije tijd". Ook thuis was zijn kamer alleen maar Ajax, Ajax en nog eens Ajax. Alles was Ajax.'

Noa als Speler van het Toernooi (links) en als winnaar van 1 op 1 Techniek (rechts)

'Je kunt Noa ook alles verwijten, maar hij is geen huichelaar'
De familie Lang besefte dat Noa op een gegeven moment een keuze moest maken, ook omdat hij zelf minder gelukkig was. 'Veel mensen om Noa heen gingen zich anders gedragen, je merkte jaloezie', vertelt Jeffrey, die doelt op het feit dat Noa tijdens zijn periode bij Nantes gewoon terug mocht komen bij Feyenoord als hij in Nederland was. 'Toen hij terugkwam uit Turkije (Noa speelde later ook een periode bij Besiktas red.) speelde hij nog één seizoen bij Feyenoord in de C2 en je merkte dat hij niet meer gelukkig was. Zijn jeugdvriendjes deden anders en ouders deden anders. Dan vloog hij als een soort van vedette van Turkije naar Rotterdam. De ouders van ploeggenootjes hadden het daar moeilijk mee; jouw zoontje staat altijd in de basis, Noa komt even op en neer en jouw zoontje moet zitten. Noa won de award voor Speler van het Toernooi en vloog weer terug, ik vond dat geweldig.'

'Feyenoord raakte in paniek, dat merkte ik wel', vervolgt Jeffrey. 'Als Feyenoord van Ajax won, gingen ze Noa daar zelfs mee pesten. Noa vertelde mij dat zijn hart niet bij Feyenoord lag, dus uiteindelijk hebben we toen besloten met de club in gesprek te gaan. Het eerste gesprek deed ik alleen, het tweede gesprek was met Nourdin erbij. En toen we uiteindelijk vertelden dat we echt hadden besloten om weg te gaan, was Manon erbij. Die kan het wat tactvoller zeggen. Ik had gewoon gezegd: "Yoo, we gaan", voor mij was de situatie duidelijk, ik had verder niet zo heel veel meer te melden. Feyenoord probeerde Noa nog te overtuigen door tegen hem te zeggen dat hij De Kuip kon halen, maar hij zei alleen maar: "Ik wil de ArenA halen". Feyenoord was natuurlijk niet blij met de situatie, we hebben zelfs nog met Van Geel een gesprek gehad.' Manon: 'Ik heb vriendelijk gevraagd of ze Noa wilden laten gaan. Feyenoord heeft toen niet moeilijk gedaan en ze begrepen uiteindelijk ook wel dat het weinig zin had Noa tegen zijn zin in bij de club te houden. Dat siert Feyenoord en daar zijn wij Feyenoord dankbaar voor. Noa heeft er toch zeven jaar rondgelopen en heeft er veel geleerd, maar er was geen houden aan. Zijn hart klopte sneller voor Ajax.'

De transfer werd Noa vooral door de buitenwacht van Feyenoord niet in dank afgenomen. 'Vooral rond wedstrijden tegen Feyenoord krijgt hij via social media wel het één en ander naar zijn hoofd geslingerd, maar dat hoort bij de rivaliteit tussen de clubs. Je kunt Noa van alles verwijten, maar hij is geen huichelaar. Hij is altijd al voor Ajax geweest', stelt Manon. 'Ook bij een wedstrijd op Varkenoord wordt hij altijd extra aangesproken, al zijn er ook nog heel veel mensen die hem mogen en zijn keuze zelfs begrijpen. Hij wil altijd heel graag winnen van Feyenoord en speelt ook vaak goede wedstrijden in klassiekers. Ooit heeft hij na een verloren wedstrijd bijna Tahith Chong, die hem kwam uitdagen, geslagen, terwijl ze een week eerder nog samen op vakantie waren geweest.'

Noa Lang; vaak scorend en vrijwel altijd goed spelend tegen Feyenoord

'Wat zou ik zelf nou gaan lopen huilebalken als hij zelf zo positief en zelfverzekerd is?'
Wie denkt dat Noa’s moeilijkste periode rondom zijn transfer kwam, heeft het fout. Op zijn zestiende raakte hij namelijk zwaar geblesseerd aan zijn rug, een blessure waar hij achteraf gezien al jaren mee kampte. Het was zelfs zo erg dat de orthopeed zei dat Noa misschien niet meer op hoog niveau kon voetballen. 'Op de terugweg in de auto was Noa stil', vertelt Manon. 'Ik had tranen in mijn ogen en we reden op de weg terug langs de ArenA. Noa zei: "Mam, die dokter weet niet wat hij zegt! Ik ga daar echt voetballen hoor." De dokters wilden zijn rug opereren met pinnen, maar dan ben je niet meer wendbaar, dus kun je niet meer op het hoogste niveau voetballen. We hebben het met een brace opgelost en het losse stukje bot is inmiddels vast gaan zitten met littekenweefsel.'

'Hij had een korset en die moest hij dag en nacht om. Hij mocht van mij niet eens meer fietsen, want als hij zou vallen, zou het losse stukje bot kunnen verschuiven en moest hij alsnog geopereerd worden.' Met hulp van personal trainer Roy raakte Noa in no-time topfit. 'Ajax is anderhalf uur bij ons in het trainingscentrum geweest en we hebben afgesproken dat ik de oefeningen zou doen, video’s zou maken en dat ik mijn eigen sausje er overheen mocht gooien met eigen ideetjes. Dat hebben we toen tien weken -drie keer per week- gedaan en daarna ging hij naar de personal trainer van Sven Kramer. Die vertelde dat hij nog nooit iemand gezien had van die leeftijd die zo fit was en die zo snel was hersteld van zo'n rugblessure.'

'Hij is nooit angstig geweest, hij ging er echt voor', vervolgt Roy. 'Hij klaagde nooit en dat is heerlijk werken.' Manon: 'Het grappige was dat hij wel iedere dag naar Ajax ging. Hij mocht niet met de groep meetrainen, hij trainde alleen met Roy, maar hij had het gevoel dat hij anders de band kwijt zou raken met zijn teamgenoten. Daar had ik wel respect voor; wat zou ik zelf nou gaan lopen huilebalken als hij zelf zo positief en zelfverzekerd is? Hij weet zó zeker dat hij voetballer gaat worden, dat gaat hem gewoon lukken.'

Noa tijdens zijn herstel (links), tijdens zijn rentree (hij maakte meteen 2 goals, midden) en recent na het winnen van de Super Cup met zijn moeder en vader

'Denk dat hij in De Kuip gewoon een balletje gaat hooghouden'
Prof worden moet gebeuren bij zijn droomclub. Jeffrey: 'In zijn eerste jaar onder Peter van der Veen (in C1 red.) stond hij bijna altijd in de basis, maar werd hij vaak na de rust gewisseld. Hij was gewend bij Feyenoord om alles te spelen, dus Noa vond dat verschrikkelijk. Manon begon ook te twijfelen of we wel de juiste keuze hadden gemaakt, want die zag dat hij ongelukkig was. Ik zei dat het goed zou komen, want ik kende het spelletje van Ajax. Ik heb toen tegen Noa gezegd dat je de groep in een vijver gooit en dat de besten boven komen drijven. Daar wilde hij ook bij horen. Krijg je tien minuten? Laat het maar zien. Bij mij hoefde hij niet te piepen, gewoon voetballen.'

Dat gaf ook Richard Witschge in Ajax O17 hem mee, zo stelt Nourdin. 'Mensen kijken naar jou en zeggen dat je arrogant bent, terwijl je dat helemaal niet bent. Maar als je die handgebaren blijft maken, maak je het moeilijker voor jezelf. Noa heeft geluk gehad dat hij Witschge erbij heeft gehad, want die heeft zoveel bereikt, heeft het allemaal meegemaakt en had hetzelfde karakter. Witschge noemde hem soms gewoon een klootzak en zo hoort het ook. Als Witschge iets tegen hem zei, dan gaf Noa hem gelijk.'

Manon benadrukt dat Noa altijd zichzelf zal blijven. Als er veel publiek is en hij speelt een goede wedstrijd, dan wil hij het publiek vermaken. 'Toen hij klein was, zat hij in het stadion ook altijd naar het publiek te kijken. Dat zingen, dat vond hij geweldig. Als het nu te goed gaat, dan word hij soms overmoedig en weet ik dat hij iets raars gaat doen. Dan hoor ik die trainer al roepen: "NOAAAA!". Dan gaat het voor zijn gevoel te makkelijk, hij wil de oeh’s en ah’s horen.' Jeffrey: 'Hij heeft de focus altijd gehouden. Hij zegt ook altijd: "Maak je niet druk, ik weet wat ik doe". Hij kent geen druk, hoe meer mensen hoe beter. Voor de wedstrijd een beetje kriebels en na de aftrap klaar. Ik denk dat als hij ooit zijn debuut maakt in De Kuip dat hij net als Richard Witschge gewoon een balletje gaat hooghouden. Hij heeft maar één doel: Ajax 1.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)
Sjors van Veen (Twitter: @SjorsvanVeen | e-mail: sjorsvanveen@live.nl

Lees meer 'Het Verhaal Achter':

Deel 1: Frenkie de Jong
Deel 2: Vince Gino Dekker
Deel 3: Kasper Dolberg
Deel 4: Kaj Sierhuis
Deel 5: Lasse Schöne
Deel 6: Matthijs de Ligt
Deel 7: Donny van de Beek
Deel 8: Jeffrey de Lange
Deel 9: Daley Sinkgraven