Damil Dankerlui heeft met Willem II de finale van de KNVB Beker in het zicht. De oud-Ajacied wil de prijs maar al te graag winnen. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor Abdelhak Nouri. 'Ergens voel ik dat ik het ook voor hém moet doen, die rode badjas pakken', laat hij aan Voetbal International weten.

Dankerlui stond op het veld toen Nouri op die dramatische middag in juli 2017 in elkaar zakte. De gevolgen zijn inmiddels bekend. De verdediger denkt liever aan de goede herinneringen aan zijn jeugdvriend, zelfs aan die van die middag. 'In de eerste helft speelde de beoogde basis met alle grote namen, daarna mochten wij young boys opdraven. In de rust had Appie het hoogste woord. 'Jongens, het maakt niet uit dat wij kleiner en jonger zijn: wij gaan nu allemaal laten zien dat wij beter zijn dan die gasten uit de eerste helft', haha. Dat was typerend voor hem.’

De twee kennen elkaar al jaren. Een mooie herinnering aan Nouri stamt uit oktober 2016, toen zowel Nouri als Dankerlui samen bij Nederland onder 20 zaten. 'Hij was een beetje mijn begeleider. Op trainingen legde hij me bepaalde oefeningen uit, maar ook over andere dingen had hij tips. 'Appie nam me bij de hand. Dankzij hem leerde ik ook de andere jongens kennen. Door zijn open karakter was hij overal het middelpunt, dus als je bij hem in de buurt bleef, leerde je iedereen kennen.

'Als we vrije tijd hadden op de hotelkamer, lagen we alleen maar te chillen en te praten. Altijd over voetbal, haha. Appie wilde alles weten, we deden van die vraagspelletjes. Wat is de beste speler waartegen je gespeeld hebt? Wat is je mooiste wedstrijd? Bij welke club wil je ooit nog spelen? Maar met Appie ging het dieper. Dan vroeg hij: “Stel dat je bij die en die club zou spelen, als rechtsbuiten, hoe vul je dat dan in?'

Voor Appie

De dag dat Nouri in elkaar zakte, was ook de dag dat Dankerlui hem voor het laatst heeft gezien. De verdediger van Willem II heeft zijn jeugdvriend nog niet opgezocht in het ziekenhuis. Dat vindt hij nog moeilijk. Toch voelt de tweebenige ex-Ajacied zich verbonden met Nouri. 'Ergens voel ik dat ik het ook voor hém moet doen, die rode badjas pakken. Als eerbetoon naar Appie en onze gesprekken, uit liefde voor hem en zijn familie. Hoe mooi zou dat zijn?'