Zaterdag speelde Jong Ajax een boeiend duel over de grens. In Antwerpen namen de Amsterdamse beloften het op tegen KFCO Beerschot Wilrijk, al vier keer op rij kampioen geworden in de lagere regionen van België en hard op weg terug naar de hoogste divisie. Op het complex van RVC Hoboken werd er met 3-2 verloren. Desondanks was het een enerverende middag. Een sfeerverslag.

Van Amsterdam, via Leiden, Rotterdam, Breda op naar Vlaanderen. Onder grauwe lucht, maar geen regen rijden we met zijn vieren in een auto naar Jong Ajax. Als volger van de ploeg van Michael Reiziger is het doel om zoveel mogelijk wedstrijden – thuis én uit – te bekijken en Beerschot – Jong Ajax was weer een mooi affiche om daaraan toe te voegen. Oss en Telstar-uit waren speciaal, maar ondanks dat het vriendschappelijk was, bleek het treffen tussen de Amsterdammers en de Belgen een die de stempel cult mag dragen. Bij aankomst bij RVC Hoboken was al snel duidelijk dat een wedstrijd tegen de grote naam Ajax leefde in de streek. Hoewel het om Jong Ajax ging, was het druk, fans in paarse shirts (clubkleuren Beerschot) waren in overtal en om foto’s te maken moest eerst toestemming gevraagd worden.

Fritten en Belgische logica
Aangezien de wedstrijd rond etenstijd begon, was er genoeg reden om Vlaamse ‘fritten’ te proeven. ‘Extra zout?’ ‘Mayonaise?’ ‘Frikadel of Mexicano?’ Jazeker. Met de sportmaaltijd als bodem in de mik konden we onze staanplaats van acht euro opzoeken. De familie Sidoel kwam algauw bij ons staan en samen met de broer, vader en zaakwaarnemer van Mees de Wit was dat de delegatie Ajax-fans wel in België. Het uitzicht was een kurkdroog veld in gele en groene kleuren. Op de achtergrond lag een bol kunstgrasveld dat in mindere mate leek op het kunstgrasveld in Almelo toen er immens veel regen viel een paar jaar geleden. De hoofdtribune, waar je voor tien euro een zitplaats kon krijgen, was gebaseerd op Belgische logica. Vijf letters, de A in het midden en vervolgens willekeurige volgorde. Waarschijnlijk gebaseerd op de gedachte: rij A heeft het beste zicht, want je zit in het midden.

Hoewel de Beerschot-fans fanatiek meeleefde met cliché-liederen als ‘Kom op, Beerschot, kom op Beerschot!’ was toen de spelers het veld opliepen iedereen één. De spelers van de thuisploeg hadden een shirtje aan met rugnummer 34 en bij Ajax speelde er (weer) niemand met rugnummer 8 (het nummer dat Nouri steevast droeg in de jeugd en Jong Ajax). De stadionspeaker sprak de menigte toe over de verschrikkelijke gebeurtenis rondom Appie, waarna ‘een minuut van bezinning’ voor het Ajax-talent volgde. Het was muisstil, kippenvel op de armen, met geklap dat volgde.

Voetballen!
Vervolgens kon er afgetrapt worden. Het was een enerverend begin. In hoog tempo werd er gevoetbald met gevaar aan beide kanten tot gevolg. De bekende oeh’s en ‘ah’s waren te horen en bij een mogelijk foute beslissing van de scheidsrechter klonk er luidkeels ‘alez!’ of gescheld. Dat laatste kwam helemaal massaal uit de mond toen Zian Flemming, die weer goed speelde als nummer 9 en ook mooi scoorde, in de rebound van een eigen poging een Belgische tegenstander omver zaagde. Geen doodschop, wel lomp en vooral tekenend voor de wedstrijd.

In West-Vlaanderen was het ondanks de benauwdheid, de zon brak pas halverwege de tweede helft door, immers een energieke pot voetbal. Precies wat je hoopt als je meer dan een uur rijdt voor een oefenwedstrijd van ‘Ajax 2’. De jonge Ajacieden die speelden tegen ervaren kerels als Arjan Swinkels en Tom van Hyfte, bekend van de Eredivisie, deden absoluut niet onder voor de tegenstander. De talenten uit de hoofdstad kwamen voor door een intikker van Robert Muric, Beerschot kwam gelukkig op 2-1, waarna de mooiste goal van de wedstrijd gescoord werd door Flemming. Zelf waren we net verhuisd naar de goal waar Jong Ajax moest scoren, toen Robin Schouten, rechtsback en overgekomen van AZ, aan een dribbel begon. Even daarvoor kreeg hij de handen al op elkaar door een succesvolle ‘Zidane’ te doen en nu dribbelde hij ook wat mannetjes voorbij alvorens hij met een fijne steekpass Flemming één op één zette. De ras-Ajacied bleef kalm, stifte rustig over de goalie heen en raak: 2-2.

Reiziger zei na afloop dat Jong Ajax de wedstrijd had moeten uitspelen, maar dat ze verloren door te graag te willen. Boy Kemper, die uitstekend debuteerde voor Jong Ajax, liet zich verschalken in de diepte, een voorzet kwam en alsnog was daar de 3-2. Beerschot-fans blij en even daarvoor zeer nieuwsgierig. Ché Nunnely was ingevallen en liet zijn directe tegenstander meermaals alle hoeken van het veld zien met zijn snelheid. Toen een jonge gozer vroeg wie hij was en wij zeiden dat hij 'nog maar een A-junior' was, klonk zoals zo vaak respect voor Ajax' academie.

Belg met Andreaskruizen
Vlak voor vertrek terug naar huis werden we nog staande gehouden door een Belgische Ajax-fan. Hij liet drie getatoeëerde Andreaskruizen op zijn arm zien en vertelde een seizoenskaart van Ajax te hebben. Als fan van Anderlecht én Ajax (clubs die sterk met elkaar verweven zijn op supportersgebied) vond hij het mooi dat wij als enige Ajax-fans waren afgereisd naar Antwerpen. Blijkbaar was in België pas vrijdagavond bekend geworden waar Jong Ajax aantrad waardoor het relatief rustig was op het pitoreske sportcomplex van Hoboken. Een foto voor Facebook later en vooral een mooie herinnering, konden we terugrijden naar Nederland. Na VVCS-thuis was een speciale avond bij de Zuiderburen een mooie start voor hopelijk een interessant en tof seizoen van Jong Ajax.

Sjors van Veen (Twitter @SjorsvanVeen) | email: sjorsvanveen@live.nl)

Lees meer Blik op Jong Ajax:

Seizoen 4
#1 - Kansen voor Mazraoui en Bergsma?

Seizoen 3