In de rubriek "Ajax' kweekvijver" zoomt Ajax Showtime dit seizoen elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.
Doe je scherm eens op zwart en denk eens aan jouw favoriete voetbalmomenten… Klaar? Wat kwam er in je op? Ik stelde deze vraag deze week nog aan een goede vriend, er kwamen indrukwekkende voorbeelden voorbij. De hakbal van Rafael van der Vaart is een klassieker, maar ook noemde hij het hooghouden van Richard Witschge en hij noemde Ronaldinho als begrip ‘waar niets aan viel toe te voegen’. Geen toeval, magische momenten komen voort uit dingen die je niet iedere dag ziet.
Met de huidige social media word je tegenwoordig dood gegooid met mooie voetbalmomenten, variërend van een goal tijdens FC Barcelona – Real Madrid tot aan een hakje in de competitie van IJsland. Alles komt voorbij en de ene video is nog meer het bekijken waard dan de ander. Wat opvalt is dat het gaat om bovengenoemde ‘magische momenten’. Zelfs maanden na Feyenoord A1 – Ajax A1 in de competitie vorig seizoen zag ik nog filmpjes voorbij komen op Facebook van Abdelhak Nouri die Feyenoord-verdedigers dolde.
Het is exact de reden om de laptop open te slaan en een lans te breken voor de vrijbuiter, de aanleiding daarvoor was het eeuwig durende hooghouden van Silvano Vos bij Ajax – Willem II en de legendarische act van Witschge tegen Feyenoord. Het applaus voor beiden was niet van de lucht, zoiets zie je niet iedere dag. Hooghouden is een kunst, 3.178 keer mensen, dat is voetbal. En dus stond ik op mijn achterste poten toen Frank de Boer voorafgaand aan Ajax – Willem II blij vaststelde dat overbodige schaarbewegingen van Anwar El Ghazi spaarzamer worden. Mijn voetbalhart huilt bij zulke uitspraken.
Want waarom staan social media vol met akka’s, hakjes en lobjes? Waarom dacht jij zojuist bij ‘een favoriet voetbalmoment’ waarschijnlijk aan een wondergoal of een geweldige actie? Omdat ze iets toevoegen aan het steeds sterieler wordende voetbalwereldje. Kennen we El Ghazi nog, een jaar geleden tijdens AZ – Ajax? Balletje onder de voet, uitdagen en niet veel later een lekker gevechtje met Jeffrey Gouweleeuw. De Boer walgde na afloop van de actie van zijn pupil, terwijl iedere Ajacied springend door de kamer sprong. ‘Ooooohh!’ zal de gemiddelde reactie zijn geweest. Amsterdamse bluf. Is de tegenstelling duidelijk?
Want waar het eerste elftal van Ajax sterieler wordt, daar moeten we met z’n allen waken dat de jeugdopleiding de jeugdopleiding blijft. Ik genoot van de ruim 3.000 keer hooghouden van Silvano, net als dat ik genoot (en geniet) van hoogstandjes van Nouri en vroeger dus van Witschge. Franco Antonucci is er ook zo één die graag een mannetje extra passeert omdat het kan. Justin Kluivert ook, hij had de bal vorige week prima langs zijn man kunnen spelen, maar hij besloot de bal in één beweging over hem heen te wippen. Briljant! Toch is ook hier de stem van controle hoorbaar. Ajax A1 was tegen Vitesse statisch en saai, de enige die snelle voetjes had was Ché Nunnely. Antonucci werd gemaand terug te verdedigen, logisch tot op bepaalde hoogte, maar hopelijk slaan we niet door.
Want ook de 15-jarige jeugd van nu wordt straks als ze 25 is herinnerd aan dat ene hakje in De Kuip of dat balletje onder de voet tegen AZ. Matthijs de Ligt moet daarom lekker indribbelen, Antonucci moet op termijn afdwingen dat anderen in dienst van hem spelen en Nouri? Die moet, zoals mijn collega Sam al schreef, gewoon spelen bij Jong Ajax. Dan maar wat minder body, dan maar wat meer goals tegen, een veel gehoorde opmerking is niet voor niets dat men op de tribune bij Ajax liever met 4-3 wint dan met 1-0.
De speelstijl van De Boer zit er nu eenmaal in. Controle- en resultaatgericht, ieder jaar een beetje meer. Het is niet eens zozeer te wijten aan De Boer, die simpelweg meegaat in de waan van de dag. Controleren en domineren in plaats van risico nemen en vernederen. Welke club doet dat tegenwoordig nog wel? De ruwe randjes worden glad gestreken. Mensen geilden enkele jaren geleden op tachtig procent balbezit voor FC Barcelona, niet meer om Ronaldinho, die ooit het Camp Nou betoverde met magie.
Het is daarom aan de mensen óp De Toekomst om de piepjonge hooghouders en uitdagers tot de favoriete voetbalmomenten bij voetbalfans ván de toekomst te laten behoren. Hakjes van Antonucci tegen PSV en een panna op de achterlijn van Nouri, dat willen we zien toch? Het publiek wil genieten, ook bij de jeugd die juist nog zo lekker onbevangen is. Hou dat in stand, het liefst tot aan het eerste elftal. Dan hoeft het publiek niet alleen meer op de banken voor een tienjarige knul die bizar lang hooghoudt, maar is dat jonge talent slechts een voorproefje op wat komen gaat.
Door Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)
Lees meer Ajax' Kweekvijver:
Seizoen 2:
Deel 1: 'Heitinga had ook tegenslag'
Deel 2: Lekker blijven, Donyell
Deel 3: Nieuwe attractie 'Kiki'
Deel 4: 'Raiola is altijd op zoek'
Deel 5: De erfenis van Cerny & co
Seizoen 1:
Hoofdnieuws
Plaats reactie