In de rubriek 'Uit het Oog' spreekt Ajax Showtime met ex-Ajacieden die hun sporen tegenwoordig elders achterlaten. Uit het oog dus, maar niet uit het hart. In deel 8 Nicolae Mitea, de Roemeen die in 2003/2004 indruk maakte en kampioen werd met Ajax, maar zijn carrière door blessures zag stranden.

Het contact met Mitea komt tot stand via social media. Het blijkt dat ‘Nici’ geregeld een fotootje post en dus trekken we de stoute schoenen aan. Mitea is meteen enthousiast, 'natuurlijk' wil hij graag over Ajax vertellen. Er wordt een telefonisch interviewtje gepland, maar het heeft uiteindelijk heel wat voeten in aarde om hem te pakken te krijgen. De eerste keer zit hij nog bij de kapper, de tweede keer komt zijn familie plots binnenlopen. Er moet gegeten worden, het interview moet even wachten.

Bij poging drie is het raak en Mitea, die volgende maand dertig jaar wordt, begint enthousiast te vertellen over zijn leven in Boekarest, waar hij werd geboren en waar hij nu ook een eigen huis heeft. 'Ik heb een fijn leven op dit moment. Ik heb een vriendin, geen kinderen verder en ik ben nog transfervrij. Ik ga regelmatig naar de sportschool of speel een potje voetbal met vrienden. Ik heb momenteel geen werk, maar ik denk wel na over wat ik precies kan gaan doen. Ik wil natuurlijk graag een club vinden, maar het blijft vooral bij praten. Dat is het enige smetje op dit moment.'

Want het is wel even geleden dat Mitea echt succesvol was in het profvoetbal. De linksbuiten speelde in de laatste zeven jaar slechts zeventien wedstrijden. Na zijn vertrek bij Ajax in 2008 was er een verbintenis bij Dinamo Boekarest, een stage bij NAC Breda, een ultrakort avontuur bij Lokikos in Griekenland en een afgeketste transfer naar FC Rapid Ghidighici. En er was nog Petrolul in Roemenië, maar spelen deed Mitea er amper. Zijn carrière telde sinds zijn debuut dertien jaar geleden slechts 101 wedstrijden.

Geweldig eerste jaar
Nu, jaren later, beseft Mitea dat het hoogtepunt van zijn loopbaan eigenlijk bij Ajax lag. Na een goed seizoen bij Dinamo Boekarest mocht hij zich laten zien onder Ronald Koeman. 'Ik weet nog goed dat ik in 2003 na een stage bij Ajax mocht komen spelen. Het was ongelofelijk om opeens te spelen met jongens als Nigel de Jong, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Zlatan Ibrahimovic. Het was ook een heftige tijd in mijn leven omdat ik jong was en ineens zonder familie naar Amsterdam kwam. Ik sprak nog geen Engels, maar gelukkig speelde Bogdan Lobont bij Ajax. Hij leerde mij dingen en zorgde ervoor dat ik het allemaal goed begreep.'

Na dat moeizame begin begon een mooi jaar, waarin Mitea 28 wedstrijden speelde en zeven keer scoorde. Hij werd meteen kampioen met Ajax en weet dat nu nog goed. 'Het was het belangrijkste en mooiste jaar uit mijn leven. We werden kampioen, ik scoorde in de belangrijke wedstrijd tegen PSV de 2-1 en ik werd uitgeroepen tot Talent van het Jaar bij Ajax. Ik heb de prijs nog thuis staan en denk nog vaak terug aan die tijd als ik ernaar kijk. De hakbal van Van der Vaart tegen Feyenoord? Die herinner ik mij niet zo goed meer, nee. Ik weet nog wel dat hij na afloop naar mij toe kwam en tegen me zei dat het een belangrijke goal was.'

De treffer tegen PSV:

Chivu en Ibrahimovic
Bij Ajax maakte Mitea goede vrienden. Lobont maakte hem wegwijs, maar ook landgenoot Christian Chivu praatte hem bij over Amsterdam. De verdediger vertrok echter twee dagen na de komst van Mitea naar AS Roma. 'Er was niet veel tijd, maar hij heeft mij zeker dingen verteld over de club. Lobont vertelde mij daarna ook nog verhalen over de tijd van Chivu bij Ajax en ik heb zelf met hem samen gespeeld bij het nationale team van Roemenië. Hij werd een vriend van mij, die ik nu helaas al een hele tijd niet meer gesproken heb.'

Een nog betere band had Mitea met Zlatan Ibrahimovic. De Zweed zat al bij Ajax in de tijd dat Mitea kwam en het klikte goed. 'Hij was samen met De Jong mijn beste vriend. Heel de club voelde als een familie, maar met hem had ik de beste klik. Ik weet nog wel dat Zlatan en ik een keer naar Duitsland zijn gereden om te shoppen, Ibrahimovic is een geweldige vent. Hij zag op het veld mijn potentieel, maar ook daarbuiten hadden we een goede band.'

Zuur was het dan ook dat Ibrahimovic op de laatste dag van de transfermarkt in 2004 vertrok naar Juventus. Mitea: 'Ik was teleurgesteld, maar ik heb nog wel met hem gebeld toen hij in Italië zat. We spraken over grappige dingen, maar ook over hoe het gaat op het veld en daarbuiten. Ik mis hem als mijn broer. Ik heb hem al een tijd niet meer gezien of gesproken en dat mis ik enorm. Ik wil hem zien en spreken, heb geprobeerd zijn nummer te achterhalen via David Endt, maar ik heb het er nu maar bij gelaten. Ik zou heel graag nog eens een kopje koffie drinken en praten over de mooie tijd die we hadden.'

Een zware knieblessure
De carrière van Mitea kreeg een knauw toen hij na zijn tweede jaar in Amsterdam, in de voorbereiding op een nieuw seizoen, zwaar geblesseerd raakte aan zijn knie. 'Pure pech. Het was in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Boca Juniors', verzucht hij. 'Ik was nog nooit zo ernstig geblesseerd geweest, dat was moeilijk. De dokter vertelde mij dat ik niet teveel moest nadenken, maar vooral moest revalideren.'

'Het was een heel zwaar jaar, ik kon niet voetballen', vervolgt Mitea. 'Ik speelde nog twee wedstrijden dat jaar, waarvan eentje in de play-offs tegen Feyenoord waarin ik scoorde en we met 1-4 wonnen. Dat was een mooi moment na zo’n lange revalidatie, helemaal in zo’n beladen wedstrijd in De Kuip in Rotterdam.'

De treffer tegen Feyenoord:

Mitea leek terug te zijn, maar toen Danny Blind vertrok en Henk ten Cate kwam, slonk de hoeveelheid speeltijd voor de Roemeen gestaag. Hij speelde in het jaar onder Ten Cate nog wel zestien wedstrijden, maar veel als wisselspeler. 'Ik was weer fit, maar als je een jaar binnen hebt gezeten, heb je speeltijd nodig om weer ritme te krijgen. Ik speelde veel in Jong Ajax, maar in het eerste kwam ik niet aan de bak.'

'Natuurlijk was ik boos, iedere voetballer wil op het hoogste niveau spelen', benadrukt Mitea verder. 'Supporters stuurden mij tijdens mijn revalidatie ook berichtjes dat ze mij graag weer wilden zien spelen, ze wachtten op mij. Maar ik speelde niet, zat op de bank in het eerste en dat is wel een reden geweest om mijn contract in 2008 te ontbinden en om naar Dinamo Boekarest terug te gaan. Ten Cate was vriendelijk, maar misschien merkte hij ook dat ik boos was en werd hij dat ook. Ik heb nooit de confrontatie gezocht, de trainer beslist. Bovendien brak ik tijdens een trainingskamp in de winter mijn enkel en lag ik er weer drie maanden uit omdat Ajax een operatie niet nodig vond, maar dit later alsnog moest gebeuren. Twee weken na die ingreep speelde ik opeens weer.'

De Roemeense mentaliteit
Al het blessureleed en de geringe speeltijd toen hij weer fit was, deed Mitea er toe besluiten om Ajax te verlaten. Marco van Basten liet weten dat de aanvaller mocht vertrekken en het contract, dat nog doorliep tot de zomer van 2009, werd per direct ontbonden. 75 wedstrijden, veertien goals, één landstitel, twee KNVB bekers en drie supercups waren de opbrengst in vier seizoenen Ajax voor Mitea. Ook kwam hij in beeld bij het Roemeense nationale elftal, waarvoor hij negen keer uitkwam.

'Het enige probleem was de blessure', kijkt Mitea terug. 'De mensen hielden van mij en ik liet ook zien wat ik kon. Ik bracht iets extra’s bij Ajax. Blessures zijn gewoon lastig, voor iedere speler.' Mede door de fysieke ongemakken raakte de carrière van de goedlachse dribbelaar in het slop. 'Ik kwam terug naar Boekarest om te spelen, maar ik was reserve. In de voorbereiding maakte ik zes goals in vijf vriendschappelijke wedstrijden, maar de trainer zei: "Je hebt de tijd, je hebt een contract voor vier jaar." Ik dacht er alleen niet zo over, ik had Ajax verlaten om aan spelen toe te komen.'

Het is een mentaal verschil tussen Nederland en Roemenië, zo vindt Mitea. 'Toen ik zeventien was en doorbrak bij Dinamo Boekarest zei de trainer tegen mij dat ik te jong was om al te spelen. Ik moest geduld hebben, terwijl ik daarna bij Ajax als achttienjarige heel veel speelde, hoe verklaar je dat? Na Dinamo heb ik nog bij Petrolul gespeeld, maar ik was daar gewoon niet fit genoeg. In de tweede divisie had ik pech met een trainer die vertrok. Achteraf gezien had ik nooit terug moeten gaan naar Roemenië. Ik had bij Ajax moeten blijven, desnoods bij de beloften, want als ik transfervrij was geweest had ik naar andere clubs gekund. In Roemenië waren er vooral verhalen over mijn privéleven, over vriendinnen en over mijn financiële situatie. Ja, het was een lastige tijd, maar ik heb nu een eigen huis en een goed leven. Ik kan Roemeense voetballers alleen maar adviseren om niet terug te komen. Ga overal voetballen, maar niet hier.'

Emoties bij Ajax
Nu zijn er alleen nog herinneringen aan Ajax en er is de wetenschap dat het allemaal anders had kunnen lopen. Mitea vindt het soms moeilijk. 'Het was de tijd van mijn leven, echt waar. Ik heb ook geen contact meer met spelers of trainers van die tijd. Drie jaar geleden heb ik nog een keer gebeld met De Jong, die in Roemenië was met het Nederlands elftal. Ook heb ik Klaas-Jan Huntelaar en Sneijder nog eens gezien, die waren in Milaan na een wedstrijd en waren samen. Met de meesten verlies je het contact.'

Mitea haalt nog een diep adem, zucht en wil nog wel iets kwijt richting Ajax en de fans: 'Ajax is een geweldige club, met geweldige fans, spelers en trainers. Ik heb een foto thuis uit die tijd en denk aan Ajax als ik hem zie. Ik zal mijn hele leven blijven houden van Ajax en ben veel dank verschuldigd aan al die trainers: Koeman, Blind, Ten Cate, Adrie Koster, Ruud Krol… Als ik aan Ajax denk, word ik wel een beetje emotioneel. Het was een geweldige tijd die ik nooit zal vergeten.'

Door Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Meer 'Uit het Oog':

Deel 1: Danzell Gravenberch
Deel 2: Tom de Mul
Deel 3: Hedwiges Maduro
Deel 4: Rydell Poepon
Deel 5: Mitchell Donald
Deel 6: Markus Rosenberg
Deel 7: Pius Ikedia